ກຸບມ້າ ຝູຢາ ມີຈຸດພິເສດສະເພາະ, ທົນທານໜັກແໜ້ນ (ພາບ: VTC)

        ໝູ່ບ້ານອາຊີບເຮັດກຸບມ້າ ຝູຢາ, ຂຶ້ນກັບຕາແສງ ກາດເຕື່ອງ, ເມືອງ ຝູກາດ,  ແຂວງ ບິນດິ້ງ ຫ່າງຈາກໃຈກາງນະຄອນ ກຸຍເຍິນ ປະມານ 35 ກມ, ແມ່ນໝູ່ບ້ານທີ່ມີປະຫວັດສາດແຫ່ງການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ພັດທະນາໃນເກືອບ 300 ປີຂອງແຂວງ ບິນດິ້ງ. ຜະລິດຕະພັນກຸບ ຝູຢາ ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນກຸບໃບໄມ້ທຳມະດາເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງແມ່ນສັນຍາລັກໃຫ້ແກ່ຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ເຂັ້ມງວດຂອງລູກນັກມວຍ ຕິດພັນກັບປະຫວັດສາດຂອງທະຫານ ໄຕເຊີນ.

   ເຮັດກຸບມ້າແມ່ນຍາກຫຼາຍ, ຕ້ອງເຮັດດ້ວຍມືໝົດ, ເຮັດກຸບຕ້ອງຜ່ານ 10 ຂັ້ນຕອນ, ຍາກທີ່ສຸດແມ່ນການຖັກແສ່ວລວດລາຍ, ຕ້ອງເຮັດແນວໃດເພື່ອຖັກແສ່ວໄດ້ບັນດາລວດລາຍພິເສດ.

    ໃນໝູ່ບ້ານໃຜໆກໍ່ຮັກມັກອາຊີບເຮັດກຸບນີ້, ເມື່ອກ່ອນ ນີ້ແມ່ນອາຊີບລ້ຽງທັງຄອບຄົວ. ມີເງິນໃຫ້ລູກໄປຮຽນໄດ້ກໍ່ຍ້ອນອາຊີບເຮັດກຸບນີ້.

     ໃນກາງເດືອນກັນຍາຜ່ານມາ, ກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ການທ່ອງທ່ຽວ ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຮູ້ “ອາຊີບເຮັດກຸບມ້າ ຝູຢາ” ແມ່ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳບໍ່ເປັນວັດຖຸລະດັບຊາດ. ນີ້ແມ່ນຄວາມພາກພູມໃຈທີ່ໃຫ່ຍຫຼວງ ສຳລັບບັນດານາຍຊ່າງເຮັດກຸບໃນໝູ່ບ້ານ. ທ່ານ ໂດ້ວັນລານ ແບ່ງປັນວ່າ:

   ນີ້ຈະແມ່ນກຳລັງໜູນໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ທຸກຄົນໃນໝູ່ບ້ານນີ້ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາສາມາດພັດທະນາ, ເສີມຂະຫຍາຍ ແລະ ຜະລິດກຸບທີ່ງາມກ່ວາອີກ ເພື່ອປະກອບສ່ວນອະນຸລັກຮັກສາຫມູ່ບ້ານອາຊີບກຸບມ້າ ຝູຢາ.

     ຕາມຄະນະກຳມະການ ປຊຊ ແຂວງ ບິນດິ້ງ, “ອາຊີບເຮັດກຸບມ້າ ຝູຢາ” ໄດ້ຈົດຊື່ແມ່ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳບໍ່ເປັນວັດຖຸລະດັບຊາດ ໄດ້ປະກອບສ່ວນຢືນຢັນຄຸນຄ່າແບບຍືນຍົງ ແລະ ພະລັງຊີວິດອັນແຮງກ້າຂອງໝູ່ບ້ານອາຊີບ, ເຊີດຊູ ແລະ ຍ້ອງຍໍຊົມເຊີຍເຂດຊຸມຊົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດານາຍຊ່າງ ໃນການອະນຸລັກຮັກສາ, ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກ. ທ່ານ ເລີມຫາຍຢາງ, ຮອງປະທາຄະນະກຳມະການ ປຊຊ ແຂວງ ບິນດິ້ງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

  ທາງແຂວງຈະສ້າງ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດບັນດາມາດຕະການ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍໜູນຊ່ວຍບັນດານາຍຊ່າງ ເພື່ອຮັກສາອາຊີບ ແລະ ສອນວິຊາຊີບ, ຕ້ອງຖືບັນດານາຍຊ່າງ ແມ່ນຊັບສິນຂອງປະເທດຊາດ, ຈາກນັ້ນ ຈະມີນະໂຍບາຍໜູນຊ່ວຍໃຫ້ເໝາະສົມ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຕ້ອງສືບຕໍ່ຈັດບັນດາການເຄື່ອນໄຫວເຊີດຊູບັນດາສ່ວນບຸກຄົນ, ປະຊາຄົມທີ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນຫຼາຍຢ່າງເຂົ້າໃນການຮັກສາ, ປະຕິບັດ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກ.

   ປະຈຸບັນ, ກຸບມ້າ ຝູຢາ ໄດ້ມີໜ້າໃນທົ່ວທຸກແຫ່ງ, ແຕ່ພາກເໜືອເຂົ້າໄປຮອດພາກໃຕ້ ຫວຽດນາມ ແລະ ຕ່າງປະເທດ. ຕາມຄະນະກຳມະການ ປຊຊ ແຂວງ ບິນດິ້ງ, ເລື່ອງ “ອາຊີບເຮັດກຸບມ້າ ຝູຢາ” ໄດ້ຈົດຊື່ແມ່ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳບໍ່ເປັນວັດຖຸລະດັບຊາດ ໄດ້ຢັ້ງຢືນຄຸນຄ່າອັນຍືນຍົງ ແລະ ພະລັງຊີວິດອັນແຮງກ້າຂອງໝູ່ບ້ານ, ເຊີດຊູເຂດຊຸມຊົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດານາຍຊ່າງ ໃນການອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກ./.