 นาย เลิมเพียน มีทักษะทั้งด้านปฏิมากรรมและการวาดภาพบนผนัง |
ในช่วงที่งานเทศกาลอ๊อกออมบ๊อกและเทศกาลแข่งเรืองอของชนเผ่าเขมรใกล้จะมาถึง การตกแต่งลวดลายบนเรืองอเพื่อเตรียมให้แก่งานเทศกาลดังกล่าวถือเป็นงานที่เร่งด่วนสำหรับวัดเขมรต่างๆในจังหวัดซอกจัง โดยจากประสบการณ์ในการตกแต่งเรืองอในหลายปีมานี้ สามีภรรยานางเซินส่าแทและนายเลิมเพียนได้รับเชิญให้มาตกแต่งเรืองอของวัดเขมรต่างๆ
พวกเราได้เจอสามีภรรยานางเซินส่าแทและนายเลิมเพียนในขณะกำลังปฏิบัติขั้นตอนสุดท้ายของการตกแต่งเรืองอของวัดไดต่าซั้วที่หมู่บ้านซอกสว่าย ตำบลฟู้หมี อำเภอหมีตู๊ จังหวัดซอกจัง โดยนาง เซินส่าแทได้เผยว่า เรืองอของชนเผ่าเขมรมีลวดลายและสัญลักษณ์เฉพาะ สำหรับเรืองอของวัดไดต่าซั้วคือภาพกิเลนที่หัวเรือ ซึ่งต้องเลือกจุดที่จะวาดภาพกิเลนให้ดูเหมือนว่า กำลังบินและกระโดดโต้คลื่นในขณะเข้าร่วมการแข่งเรือ ซึ่งถือเป็นสิ่งที่สำคัญเป็นอย่างยิ่ง“ถ้าหากช่วยกันวาดกับสามี ก็ใช้เวลา 1 สัปดาห์ โดยการตกแต่งลำเรือใช้เวลาประมาณ 3 วัน ส่วนการตกแต่งหัวเรือและท้ายเรือใช้เวลาขั้นส่วนละ 1 วัน และเป็นขั้นตอนที่ยากที่สุดเพราะต้องวาดออกมาให้ดูสมดุล”
ผ่านผลงานต่างๆของสามีภรรยานางเซินส่าแทและนายเลิมเพียน ผู้ชมสามารถเรียนรู้และมีความเข้าใจเกี่ยวกับวัฒนธรรมที่หลากหลายและผูกพันกับพุทธศาสนานิกายนามตงเขมรของชนเผ่าเขมรภาคใต้ นาย แถกเฮ้ย ตัวแทนวัดไดต่าซั้วได้ประเมินเกี่ยวกับการตกแต่งลวดลายบนเรืองอของวัดไดต่าซั้วว่า“ผมได้วาดภาพหลายภาพและได้ดูภาพวาดต่างๆที่หลากหลายของจิตรกรต่างๆ แต่นาง เซินส่าแทมีฝีมือดีกว่า ดังนั้นพวกเราจึงเชิญเธอมาตกแต่งเรือที่วัด ซึ่งผลงานออกมาดีมาก”
 นางเซินส่าแท กำลังตกแต่งเรืองอ |
นางเซินส่าแทได้เผยว่า สำหรับการวาดภาพบนผนัง ไม่เพียงแต่ต้องอาศัยทักษะความสามารถเท่านั้น หากยังต้องมีความหลงไหล ชอบเรียนรู้และมีความคิดสร้างสรรค์อีกด้วย นางเซินส่าแทเป็นศิลปินรุ่นที่ 3 ของครอบครัวที่มีเกียรติประวัติในการประกอบอาชีพวาดภาพบนผนังและปฏิมากรรมตามวัดเขมรต่างๆในนครซอกจัง จังหวัดซอกจัง โดยคุณตาคือนักประติมากรรมที่มีชื่อเสียงในเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขงและคุณแม่คือศิลปินอาวุโสในด้านนี้ ซึ่งได้ถ่ายทอดความรู้ด้านศิลปะให้แก่เธอตั้งแต่อายุ 14 ปี ซึ่งด้วยมีทักษะความสามารถ มีฝีมือดีและความคิดสร้างสรรค์ นาง เซินส่าแทได้กลายเป็นจิตรกรวาดภาพบนผนังมืออาชีพที่ได้รับเชิญไปวาดภาพต่างๆตามเรื่องราวในพระไตรปิฎก“ดิฉันได้เรียนวาดภาพตั้งแต่อายุ 8 ขวบและสามารถวาดได้คล่องแคล่วตอนอายุ 14 ขวบ แต่ไม่มีโอกาสได้วาดภาพเยอะเพราะต้องไปเรียนหนังสือ ซึ่งในช่วงแรกๆที่เริ่มเรียนวาดภาพก็รู้สึกว่า มันยากมาก แต่ด้วยความชื่นชอบและมีทักษะในด้านนี้จึงตั้งใจเรียนเพื่อสืบทอดอาชีพของครอบครัว”
เมื่อปี 1995 นางส่าแทได้แต่งงานกับนาย เลิมเพียน ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของคุณตา หลังจากนั้น 1ปี สามีภรรยานางเซินส่าแทและนายเลิมเพียนได้รับเชิญให้ไปวาดภาพตกแต่งที่ห้องบูชาและศาลาของวัดต่างๆ โดยนาย เลิมเพียนทำงานปฏิมากรรมและนาง ส่าแทวาดภาพบนผนังเกี่ยวกับพุทธศาสนาและประวัติพระพุทธเจ้า เช่น การประสูติ การเสด็จออกผนวช การบำเพ็ญทุกรกิริยา การประทับนั่งสมาธิ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ การบรรลุรูปฌาณ การเผยแผ่พระพุทธศาสนาและการเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน ซึ่งได้รับการชื่นชมจากเจ้าอาวาสวัดต่างๆ นาย เลิมเพียนเผยว่า“ผมรักและพยายามอนุรักษ์อาชีพทำผลงานปฏิมากรรมเพราะเป็นอาชีพของประเทศ ซึ่งผมสามารถทำผลงานได้ทุกรูปแบบตามความต้องการของลูกค้าและก็เรียนวาดภาพบนผนังด้วย”
ในหลายปีมานี้ สามีภรรยานางเซินส่าแทและนายเลิมเพียนได้ฝากผลงานต่างๆตามวัดเขมรในเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขง ซึ่งมีส่วนร่วมที่เป็นรูปธรรมต่อการอนุรักษ์ ส่งเสริมและพัฒนาเอกลักษณ์วัฒนธรรมของชนเผ่าเขมรในภาคใต้.