ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 คุณ Claude Bourrin ได้เดินทางมาถึงประเทศเวียดนาม ในฐานะเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของสำนักงานศุลกากรฝรั่งเศสในอินโดจีนและนักแสดงสมัครเล่นและทำการแสดงครั้งแรกในละครตลกที่โรงละครเวียดนาม ณ เมืองดานังเมื่อปี 1904  และผู้ชมก็เริ่มรู้จักกับเขามากขึ้นจากการแสดงและกำกับละครหลายบทที่โรงละครใหญ่ฮานอยและโรงละครไฮฟอง ศ. Corinne FLicker นักวิจัยเกี่ยวกับการแสดงเวทีชาวฝรั่งเศสเผยว่า จากความรู้ที่กว้างลึกเกี่ยวกับอินโดจีนและเวียดนาม คุณ Claude Bourrin สามารถกำกับละครที่มีความลึกซึ้งและน่าทึ่งพร้อมทั้งมีคุณภาพสูงทางศิลปะและเทคนิกการจัดฉากแสดง “Claude Bourrin ได้ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อเผยแพร่ละครพูดฝ่ายตะวันตกในเวียดนาม และยังให้ความสนใจเป็นพิเศษต่อละครเวทีพื้นเมืองของเวียดนาม ซึ่งเป็นผู้สร้างสรรค์ชีวิตวัฒนธรรมที่มีความเชื่อมโยงระหว่างวัฒนธรรมฝรั่งเศสกับเวียดนามและมีส่วนร่วมต่อจุดเริ่มต้นของละครพูดเวียดนาม”

ความสามารถบวกกับความรักต่อละครเวทีพร้อมความสำเร็จในการจัดรายการศิลปะต่างๆ Claude Bourrin ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการโรงละครอินโดจีนและโรงละครใหญ่ฮานอย ในฐานะใหม่นี้ คุณ Claude Bourrin ได้กำกับละครพูดหลายบทของผู้แต่งที่มีชื่อเสียงของโลก เช่น Carlo Gozzi Moliere และ Prosper Merimee พร้อมทั้งทำการปรับปรุงให้บทละครเหล่านี้ให้สอดคล้องกับความนิยมของผู้ชมชาวเวียดนามผ่านรูปแบบที่หลากหลาย เช่น การแสดงละครร้องบนถนนและละครโอเปร่าสั้นๆ เป็นต้น รองศ.ดร. โงวันย้า คณบดีคณะการประชาสัมพันธ์และสื่อมวลชนสังกัดมหาวิทยาลัยวัฒนธรรมฮานอยแสดงความคิดเห็นว่า “Claude Bourrin เป็นคนแรกที่ได้ทำการปรับปรุงละครพูดที่ทันสมัยของโลกให้ผู้ชมชาวฝรั่งเศสและชาวเวียดนามในประเทศเวียดนามได้ดู โดยเฉพาะได้ขยายกลุ่มผู้ชม ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นคนชนชั้นสูงของฝรั่งเศสเท่านั้นหากยังรวมถึงคนเวียดนามอีกด้วย นอกจากนั้นเขายังสร้างขวัญกำลังใจให้ศิลปินเวียดนามในการเข้าถึงละครพูดของตะวันตกและแสดงในเวียดนาม”

ผลงานด้านศิลปะของคุณ Claude Bourrin ได้สร้างกระแสใหม่ในด้านศิลปะเมื่อละครพูดได้รับการเผยแพร่และพัฒนาอย่างเข้มแข็งในเวียดนาม โดยนับเป็นครั้งแรกที่บทละคร “ผู้ป่วยโรคจิตหวาดระแวง” ของผู้กำกับชาวฝรั่งเศส Moliere ได้ถูกแปลเป็นภาษาเวียดนามโดยนักแปลเหงียนวันหวิงก็ได้เปิดตัวบนเวทีแสดงเมื่อปี 1920 ส่วนเมื่อปี 1921 คุณ Claude Bourrin ได้กำกับการแสดงบทละคร “แก้วยาพิษ” ของนักเขียนหวูดิ่งลองในโรงละครใหญ่ฮานอย คุณเหงียนวันแถ่ง นักวิจัยละครเวทีเผยว่า “คนเวียดนามมีโรงละครช้ามากเพราะส่วนใหญ่ดูละครบนเวทีกลางแจ้ง โรงละครใหญ่ที่ฮานอย ไซง่อนและไฮฟองในตอนแรกให้บริการชาวฝรั่งเศสเท่านั้น ซึ่งมีการแสดงบทละครของชาวฝรั่งเศสและใช้ภาษาฝรั่งเศสอย่างเดียว แต่คุณ Claude Bourrin ได้อนุญาตให้จัดแสดงบทละครของคนเวียดนาม ซึ่งถือเป็นเรื่องพิเศษ ดังนั้น วันแสดงบทละครของคุณหวูดิ่งลองก็ถือเป็นวันเปิดตัวละครพูดของเวียดนาม”

เมื่อปี 1930 ผลกระทบจากวิกฤตเศรษฐกิจและการแข่งขันจากภาพยนตร์ได้ทำให้ละครพูดไม่ได้รับความนิยมมากเหมือนแต่ก่อนแต่คุณ Claude Bourrinได้ค้นคว้าวิธีการเขียนบทละครใหม่บนพื้นฐานของศิลปะละครร้องพื้นเมืองเวียดนามเพื่อสร้างเป็นบทละครที่สะท้อนชีวิต วัฒนธรรมและแนวความคิดของคนเวียดนาม ซึ่งช่วยขยายกลุ่มผู้ชมให้มีความหลากหลายมากขึ้น ศ. Corinne Flicker ประเมินว่า “ก่อนที่คุณClaude Bourrin นำละครพูดตะวันตกเข้ามาเผยแพร่ในเวียดนาม การแสดงเวทีพื้นเมืองของเวียดนามก็คือละครร้องและการเต้นรำ แต่ละครพูดเป็นการแสดงรูปแบบใหม่สำหรับผู้ชมในเวียดนาม ปี 1911 โรงละครใหญ่ฮานอยได้รับการก่อสร้างเพื่อให้บริการกลุ่มคนฝรั่งเศสเท่านั้นแต่นับตั้งแต่ปี 1930 Claude Bourrin ได้พยายามผลักดันให้ละครเวทีของเวียดนามเข้ามาจัดแสดงที่นี่ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า Claude Bourrinมีส่วนร่วมทำให้โรงละครใหญ่ฮานอยซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเผยแพร่วัฒนธรรมฝรั่งเศสให้กลายเป็นศูนย์วัฒนธรรมจิตใจของชาวเวียดนาม”

ผู้กำกับ Claude Bourrin ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อศิลปะและเผยแพร่ละครเวทีตะวันตกในเวียดนาม ซึ่งมีส่วนร่วมสร้างความเชื่อมโยงด้านวัฒนธรรมฝ่ายตะวันตกกับเวียดนาม สร้างพื้นฐานให้แก่การปรากฎละครพูดเวียดนามในปัจจุบัน พร้อมทั้งก็เป็นผู้ที่มีส่วนร่วมประชาสัมพันธ์ละครพื้นเมืองของเวียดนามสู่สายตาของเพื่อนมิตรนานาชาติ.