มลและพี่ยูริ เป็นบัดดี้กันเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เมื่อนั้นภาษาไทยของมลยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะเพิ่งเรียนภาษาไทยมาแค่เทอมเดียวเท่านั้น แต่ยังโชคดีกว่าคู่อื่นๆ เพราะว่ามีหลายคู่ที่ไม่สามารถที่จะสื่อสารกันได้ แต่มลกับพี่ยูริ คุยกันสนุกมาก พี่เขาช่วยเหลือหนูหลายอย่าง สอนภาษา แลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน โดยเฉพาะวันสุดท้าย แต่ละคู่จะออกมาพูดคุยกันต่อหน้าทุกคน พี่ยูริ แต่งกลอนมอบให้มลด้วย ถึงแม้ตอนนั้นมลยังไม่สามารถที่จะเข้าใจความหมายได้ทั้งหมด แต่ในใจรู้สึกซาบซึ้งและเกือบจะร้องให้แล้ว หลังจากวันนั้นเรายังติดต่อกันอยู่ แลกเปลี่ยนภาษากัน และเมื่อรู้ว่าคณะพียูริ จะเรียนภาษาเวียดนาม รู้สึกดีใจและอยากคุยกับพี่เขาเป็นภาษาเวียดนามบ้างหลังจาก3ปี ได้เจอกันรู้สึกดีใจมากและอยากขอบคุณพี่เขาอีกครั้งที่เคยช่วยเหลือหนู เจอกันครั้งนี้เห็นพี่ยูริ ผอมไปเยอะและยังหล่อเหมือนเดิม ที่แตกต่างไปจาก 3 ปีที่แล้วก็คือพี่ยูริ ครั้งนี้พูดน้อยกว่าเดิม แต่มลพูดเยอะกว่า เพราะอยาดชดเชยให้3ปีที่แล้ว เพราะคราวนั้นมลพูดภาษาไทยยังไม่ค่อยดีทำให้บางทีสื่อสารกันยาก หวังว่าเราจะเป็นพี่น้องกันอย่างนี้ตลอดไป และขอให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศมีการพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ เหมือนกับมิตรภาพระหว่างมลและพี่ยูริค่ะ