(VOVworld) – แต่ไหนแต่ไรมาเป็นการยากนักที่จะสามารถนับผลงานวรรณกรรมทั้งหมดที่เขียนเกี่ยวกับฮานอย แต่เฉพาะในงานหนังสือฮานอยปี๒๐๑๔ ที่จัดขึ้นเมื่อต้นเดือนตุลาคมนี้ก็มีผลงานวรรณกรรมนับร้อยเล่มซึ่งแสดงให้เห็นถึงความรักต่อฮานอยของบรรดากวีและนักเขียน
 |
| สระคืบดาบในใจกลางกรุงฮานอย(Photo:dddn.com.vn ) |
ฮานอยมีเขตโบราณสถานทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม รวมทั้งสถาปัตยกรรมมากมายนับไม่ถ้วนและเป็นคลังเทพนิยายและตำนานที่ฝังลึกอยู่ในความทรงจำของประชาชาติและคน ฮานอยเป็นที่รวม เป็นพลังจูงใจและเป็นแรงบัลดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงานของเหล่านักเขียน สำหรับกวีหวูก่วนเฟือง ฮานอยสร้างอารมณ์สุนทรีเพื่อให้เขาแต่งบทกวีที่ไพเราะ บทกวี“ความในใจของบ้าน”ที่อยู่ในหนังสือบทกวีชุด“ฮานอย บทกวีโรแมนติกแห่ง๑๐ศตวรรษ”ของกวีหวูก่วนเฟืองสามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณของชาวฮานอย เขาเผยว่า“อารมณ์สุนทรีของผมมาจากบ้านหลังสุดท้ายของฮานอยที่อยู่ติดกับทุ่งนาซึ่งเป็นสถานที่ส่งชาวฮานอยอพยพลี้ภัยและรับมอบอาวุธยุทโธปกรณ์ให้แก่การต่อสู้ที่กำลังมีขึ้นภายในกรุงฮานอย ผมได้สมมุติให้บ้านหลังนี้เป็นตัวละครหลัก บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ระหว่างถนนที่แออัดกับชนบทที่เงียบสงบ บทกวีเหมือนถ่ายทอดความรู้ในสมัยนั้นแต่ปัจจุบันดุจเป็นความทรงจำเกี่ยวกับฮานอย ในบทกวีของผม ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกับฮานอย” ฮานอยยังสร้างอารมณ์ดีๆให้แก่ผู้ที่มีวุฒิการศึกษาและนักเขียนโด๋เฟิ้น ท่านโด๋เฟิ้นกล่าวว่า ตลอดชีวิตเขาเขียนหนังสือเกี่ยวกับฮานอยเท่านั้น ส่วนนักวิจารย์วรรณกรรมเหงวียนหว่ายนามให้ข้อสังเกตุเกี่ยวกับผลงานต่างๆของนักเขียนโด๋เฟิ้นว่า“โด๋เฟิ้นเขียนอะไรก็เกี่ยวข้องถึงฮานอย ไม่เพียงแต่เรื่องฮานอยที่ขยายเขตปกครองเท่านั้นหากเขายังเขียนเกี่ยวกับฮานอยในอดีต ฮานอยในสมัยรัฐอุปถัมภ์ ถ้าใครเคยอ่านเรื่องยาว ฝนตกริมฝั่งแม่น้ำจะเข้าใจเรื่องเหล่านี้ได้ดีโดยเฉพาะ ผู้ที่เกิดในช่วงปี๑๙๕๐ถึงปี๑๙๖๐ได้ทราบความทรงจำของโด๋เฟิ้นเกี่ยวกับฮานอย เขาบรรยายด้วยภาพหากมิใช่ข้อมูลที่ได้บันทึก ด้วยเหตุนี้ ผลงานของเขาจึงได้รับความนิยมจากผู้อ่าน”
นักเขียนโด๋เฟิ้นแต่งผลงานวรรณกรรม๑๓หัวซึ่งประกอบด้วยนวนิยายและร้อยแก้วเกี่ยวกับฮานอย เช่น ฝนตกริมฝั่งแม่น้ำ ฮานอยไม่มีหิมะ ตายิ้มบ่อยๆ ป่าคน เป็นต้น ท่านเขียนเกี่ยวกันฮานอยดีมากจนในแต่ละเรื่องไม่เอ่ยถึงฮานอยโดยตรงแต่ผู้อ่านก็สามารถเข้าใจถึงลมหายใจของฮานอยที่มีประวัติศาสตร์๑พันปี นักเขียนโด๋เฟิ้นกล่าวว่า“ทุกเรื่องที่ผมเขียนต่างเกี่ยวข้องถึงฮานอย ผมเกิดและเติบโตในฮานอยมาเกือบ๖๐ปี สิ่งที่ผมสังเกตและได้สัมผัสฝังลึกอยู่ในความทรงจำที่ผมสามารถเขียนได้ทุกเมื่อ ความรู้สึกของผมคือการเปลี่ยนแปลง บ้านเรือนและถนนได้รับการก่อสร้างอย่างทันสมัย และการเปลี่ยนแปลงนี้เองทำให้ผมอยากมุ่งสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืน และอนุรักษ์คุณสมบัติทางวัฒนธรรมของผืนแผ่นดิน๑พันปีแต่ยังคงผสมผสานเข้ากับโลก หมายความว่า ฮานอยต้องพัฒนาทันสมัยให้ทัดเทียมกับนครหลวงของประเทศอื่นๆในโลก”
ฮานอยยังคงอยู่ในความทรงจำของผู้ที่อยู่ไกลบ้านเกิด นักเขียนเลมินห์ห่า ชาวเวียดนามที่อาศัยในเยอรมนีมีหนังสือชุด การพบปะที่ไม่คาดคิดที่มีเรื่องสั้น๒๔เรื่องซึ่งดุจเป็นภาพที่สมบูรณ์และมีชีวิตชีวาเกี่ยวกับฮานอยที่กำลังพัฒนา เธอกล่าวว่า“ดิฉันได้เดินทางไปหลายแห่งและเขียนก็มากแต่สิ่งที่ดิฉันอยากเขียนคือฮานอย สิ่งที่ดิฉันอยากกล่าวถึงคือฮานอยที่ไม่มีความคึกคักและแออัดดังทุกวันนี้ วันนี้เดินทอดน่องบนถนน ดิฉันคิดถึงฮานอยในอดีตที่เราสามารถสัมผัสกลิ่นอายของสวนในตัวเมืองได้ซึ่งน่าเสียดายที่บรรยากาศนี้ได้ถูกกระแสชีวิตใหม่กลืนแล้วแต่ดิฉันมีความเชื่อมั่นว่า จะมีฮานอยที่คล้ายๆกับฮานอยในอดีตเป็นฮานอยที่ชาวฮานอยรุ่นใหม่จะต้องคิดถึงดังที่พวกเราได้คิดถึงฮานอยในยุคของเรา”
มีผลงานจำนวนมากไม่ว่าจะเป็นบทกวี ร้อยแก้ว นวนิยายของกวีหวูก่วนเฟือง นักเขียนโด๋เฟิ้น เลมินห์ห่าและนักเขียนรุ่นใหม่ยุคเปิดประเทศต่างมาจากอารมณ์สุนทรีเกี่ยวกับฮานอย ผลงานเหล่านี้ช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจและรักฮานอยในอดีตและปัจจุบัน อารยธรรมและความเก่าแก่ที่ผสมผสานกลมกลืนกันและไหลลื่นอย่างไม่หยุดยั้งในชีวิตประจำวัน./.