ศิลปินวันเหวื่องเกิดที่เมืองห่ายเซืองแต่ท่านได้ใกล้ชิดและหลงรักฮานอยมาตลอดชีวิตของตนเอง  ท่านหลงไหลในดนตรีตั้งแต่เด็กและฝึกการเล่นกีต้าร์เองตั้งแต่วัยเด็กเช่นกัน  จากความหลงไหลดังกล่าว ท่านได้เรียนตัวอักษรเบรลล์และโน้ตอักษณเบรลล์เพื่อจดโน้ตเพลง เมื่อวันเหวื่องอายุ ๑๕ปีก็เริ่มแต่งบทเพลงยามอัสดงบนแม่น้ำ  และเมื่อมีอายุ ๑๖ ปี หนุ่มวันเหวื่องได้เดินทางไปยังนครหลวงฮานอยเพื่อเรียนดนตรีกับนักดนตรีที่มีชื่อเสียงสมัยนั้นเช่น นักดนตรีและนักกีต้าร์ต่าเติ้น และนักดนตรีวันกาว และได้รับการถ่ายทอดอย่างดีเกี่ยวกับทฤษฎีดนตรีจากนักดนตรีเหล่านี้   เมื่ออายุ ๑๘ ปี หนุ่มวันเหวื่องได้ขึ้นเวทีแสดงครั้งแรก โดยเล่นบทประพันธ์ดนตรีโจ๊งเกอมของนักดนตรีและนักกีต้าร์ต่าเติ้นซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดีจากผู้ชม  ต่อมา สถานีวิทยุเวียดนามได้ไปจังหวัดห่ายเซืองเพื่อบันทึกเสียงกีต้าร์บทประพันธ์ดนตรีของวันเหวื่อง  ตั้งแต่นั้นมา เสียงกีต้าร์ของท่านได้รับความรู้จักมากขึ้น  ปีค.ศ.๑๙๖๘ ศิลปินวันเหวื่องได้ย้ายมาอยู่ในกรุงฮานอยเพื่อเดินตามเส้นทางศิลปะ

พวกเรามาเยี่ยมท่านวันเหวื่องในวันหนึ่งของฤดูไม้ผลัดใบ  ในห้องเล็กๆ ถนนโตเหี่ยว ตำบลเหงียะเติน เขตเกิ่วเย้ย กรุงฮานอยท่านได้เล่นกีต้าร์เพลง “ ฮานอยในดวงตาของใคร ” ซึ่งเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์สารคดีที่มีชื่อเดียวกันกับเพลงของผู้กำกับเจิ่นวันถุ่ยที่ผลิตเมื่อปีค.ศ.๑๙๘๒  ศิลปินวันเหวื่องเล่นกีต้าร์ไปพลางคุยกับพวกเราไปว่า ท่านเปิดฟังเพลงและบทประพันธ์ดนตรีที่ท่านเล่นเพื่อหวนกลับสู่ช่วงเวลาที่ตนย้ายมาอยู่ที่ฮานอยซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ฮานอยต้องทนรับกับสงครามดุเดือดและยากลำบากแต่ยังมีเสี้ยววินาทีแห่งความสงบ  ท่านวันเหวื่องกล่าวว่า  “ ผมยังจำช่วงปีค.ศ.๑๙๗๓-๑๙๗๔ ที่ผมมักจะเดินทอดน่องตามถนนยามดึกที่มีลมเบาๆทำให้เกิดอารมณ์สุนทรีย์เกี่ยวกับฮานอย  ผมเดินผ่านถนนเหงวียนยาเถี่ยว คุกห่าว โด๋แห่ง เต่วติ่งและถนนบ่าเจี่ยว ซึ่งเป็นถนนที่มีคนเดินผ่านบางตาในช่วงนั้นดังนั้นจึงเกิดอารมณ์ความรู้สึกดีๆเกี่ยวกับฮานอยมากจนไม่สามารถบรรยายได้หมด  ”

ในปีแรกที่ย้ายมาอยู่ฮานอย ศิลปินวันเหวื่องได้ประสบความสำเร็จในการดัดแปลงบทประพันธ์ดนตรีมหกาพย์ “ คนฮานอย ” ซึ่งเป็นเพลงดังของนักประพันธ์ดนตรีเหงวียนดิ่นห์ทีมาเป็นบทประพันธ์ดนตรีสำหรับกีต้าร์ ท่านวันเหวื่องคุยกับพวกเราว่า  “ ผมยังจำได้ดีว่า วันนั้นคือวันที่ ๑๑ มกราคมค.ศ.๑๙๖๘ ขณะที่ผมกำลังเดินบนถนนดินห์เตียนหว่างได้ฟังบทเพลงคนฮานอยของนักประพันธ์ดนตรีเหงวียนดิ่นห์ทีแว่วมาจากเสียงตามสาย  เพลงนี้โดยนักร้องหญิงหมีบิ่นห์ขับร้อง   ขณะนั้นผมรู้สึกตื้นตันใจบอกไม่ถูก และคิดในใจว่า หากเราสามารถมองเห็นเหมือนคนธรรมดาก็จะได้ชมความสวยงามของฮานอย ผมจึงตัดสินใจดัดแปลงเพลงนี้เป็นบทประพันธ์ดนตรีสำหรับกีต้าร์ ”

ความรักต่อฮานอย การได้สัมผัสกับบรรยากาศชีวิตตามตรอกซอกซอยและถนนของฮานอยเป็นแรงดลใจให้ศิลปินกีต้าร์วันเหวื่องบรรยายบทเพลงและบทประพันธ์ดนตรีเกี่ยวกับฮานอยผ่านสายกีต้าร์  ท่านวันเหวื่องคุยกับพวกเราว่า ท่านมักจะไปเที่ยวโห่เกือมหรือทะเลสาบคืนดาบและโห่เตยทะเลสาบเวสต์เลค นั่งรับลมเย็นเบาๆและฟังเสียงใบไม่ร่วงหล่นบนผิวน้ำทะเลสาบ ทั้งนี้ได้สร้างอารมณ์ความรู้สึกดีๆ  แต่ก็ยังมีฮานอยที่คึกคักไปด้วยเสียงรถราวิ่งผ่านและเสียงคนพูดคุยและหัวเราะตามถนนสายต่างๆเช่น ถนนเว้ ห่างด่าวและห่างงาง  ซึ่งผมได้สัมผัสกับจังหวะชีวิตในปัจจุบันของคนฮานอย และได้ถ่ายทอดบรรยากาศนี้ในบทเพลงของตน “ ฮานอยฉันรักเธอ ”

การแสดง ๘,๐๐๐รอบและแต่งบทประพันธ์ดนตรีและบทเพลงเกี่ยวกับฮานอยกว่า ๑๐๐ ผลงาน ศิลปินวันเหวื่องได้รับรางวัลเพื่อความรักฮานอย  อันเป็นการยอมรับผลงานและส่วนร่วมของท่านต่อฮานอย ท่านวันเหวื่องคุยกับพวกเราว่า ท่านไม่เคยคิดเลยว่าจะได้รับรางวัลนี้ และท่านรู้สึกมีความสุขมากๆ  ศิลปินวันเหวื่องกล่าวว่า   “ วันหนึ่งผมได้รับโทรศัพห์จากสำนักข่าวเวียดนามที่แจ้งวันมารับรางวัลบุ่ยซวนฟ้าย-เพื่อความรักฮานอย  ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้รับรางวัลนี้เพราะสิ่งที่ผมทำนั้นเป็นสิ่งที่น้อยนิดไม่ใหญ่โตอะไร  สิ่งที่ผมทำให้แก่ฮานอยมาจากใจรักของผมเท่านั้น   เมื่อต้องไปทำงานในต่างถิ่นเป็นเวลานาน ผมคิดถึงฮานอยอย่างมิรู้วาย ”

ศ.ฟานฮุยเล กรรมการคณะกรรมการคัดเลือกผลงานที่ได้รับรางวัลบุ่ยซวนฟ้าย-เพื่อความรักฮานอยกล่าวถึงศิลปินพิการทางสายตาวันเหวื่องที่ทุ่มเทตลอดชีวิตและทำงานเพื่อฮานอยว่า  ท่านได้ดัดแปลงผลงานดนตรีเกี่ยวกับฮานอยเป็นบทประพันธ์ดนตรีสำหรับกีต้าร์และถ่ายทอดผ่านกีต้าร์ได้อย่างดีเยี่ยม ศ.ฟานฮุยเลกล่าวว่า   “ รางวัลบุ่ยซวนฟ้ายที่มอบให้แก่ศิลปินกีต้าร์วันเหวื่องได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากคณะกรรมการตัดสิน  ท่านเป็นศิลปินพิการทางสายตา แต่ท่านได้ใกล้ชิดกับฮานอย แต่งผลงานเกี่ยวกับฮานอยและแสดงกีต้าร์ในบทเพลงและบทประพันธ์ดนตรีเกี่ยวกับฮานอยให้แก่คนฮานอยมาตลอด ๔๐ ปี  ท่านสมควรได้รับการเคารพและสดุดี ”

ศิลปินวันเหวื่องเกิดปีค.ศ.๑๙๔๒ ปีนี้ท่านมีอายุ ๗๓ ปี แต่ความรักต่อฮานอยยังคงเต็มเปี่ยมในหัวใจของท่าน  ศิลปินวันเหวื่องคุยว่า “ ฮานอยยังอยู่ในหัวใจของผม ” และฮานอยเสมือนถูกชะตากับท่านเพราะท่านเกิดวันที่ ๑๐ ตุลาคม ซึ่งตรงกับวันปลดปล่อยฮานอยจากแอกปกครองของฝรั่งเศสอย่างสิ้นเชิง ./.