หนังสือบันทึกประวัติศาสตร์และการจารึกบนแผ่นศิลาที่วัดเยิวระบุว่า วัดเยิวถูกก่อสร้างตั้งแต่ศตวรรษที่ ๒ ราวปี ๑๘๗และก่อสร้างเสร็จในปี ๒๒๖  ต่อมาสมัยราชวงศ์เลราวศตวรรษที่ ๑๗ และ ๑๘ ได้รับการปฏิสังขรณ์สถาปัตยกรรมเนื่องจากเสื่อมโทรม โดยประกอบด้วยอาคารหลัก ๓ หลังได้แก่ อาคารเตี่ยมเดื่องหรืออาคารด้านหน้า  อาคารเทียวเฮืองและอาคารเถื่องเดี่ยน ซึ่งผูกพันกับตำนานพระนางมาน เนืองและเทพเจ้า ๔ องค์คือ ฟาปเวินหรือเทพเจ้าแห่งเมฆ ฟาปหวูหรือพระพิรุณ ฟาปโลยหรือรามสูรและฟาปเดี่ยนหรือเทพเจ้าแห่งสายฟ้าแลบ ซึ่งสะท้อนความผสมผสานระหว่างความเลื่อมไสศรัทธาของชาวเวียดนามกับพุทธศาสนาอย่างกลมกลืน วัดเยิวยังเป็นหนึ่งในน้อยแห่งนักที่ยังคงประเพณีความเลื่อมไสศรัทธาและบูชาพุทธศาสนาตั้งแต่สมัยราชวงศ์เลไว้ได้จนทุกวันนี้เช่นการบูชาพระพุทธรูป เจ้าแม่กวนอิม พระอรหันต์ และยังคงเก็บรักษาสิ่งของวัตถุที่มีค่าเช่น แม่พิมพ์ไม้เกี่ยวกับเทพเจ้าแห่งเมฆตั้งแต่ปีค.ศ.๑๗๕๒ และพระราชโองการแต่งตั้ง ๖ ฉบับตั้งแต่สมัยกษัตริย์มินห์ หม่าง กษัตริย์ตื่อดึ๊กและกษัตริย์ข่ายดิ่งห์ราวศตวรรษที่ ๑๘-๒๐  ส่วนนักประวัติศาสตร์และพุทธศาสนาศึกษาได้ทำการศึกษาค้นคว้าและยืนยันว่า วัดเยิวเป็นสถานที่ก่อเกิดพุทธศาสนาในเวียดนาม  และเมื่อเดือน ธันวาคมปี ๒๐๑๓ วัดเยิวได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกพิเศษของชาติ  นายเจิ่น ดิ่งห์ เหลวียน รองนายกสมาคมประวัติศาสตร์จังหวัดบั๊กนินห์ เห็นว่า  “ การที่วัดเยิวและศิลปะสถาปัตยกรรมวัดบุ๊ต ทาป ของจังหวัดบั๊กนินห์ ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกพิเศษของชาติเป็นสิ่งที่เหมาะสม พวกเราจำเป็นต้องประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับคุณค่าของมรดกสองแห่งนี้ให้ประชาชนได้รับทราบและเข้าใจและควรวางแผนอนุรักษ์ ”

ผ่านกาลเวลามายาวนาน วัดเยิวยังคงเป็นจุดนัดพบแห่งพุทธศาสนาเวียดนามของนักท่องเที่ยวชาวเวียดนาม ชาวต่างประเทศและชาวเวียดนามที่อาศัยในต่างประเทศที่มานมัสการเพื่อกลับสู่ผืนดินแห่งพุทธศาสนาเวียดนามและศึกษาค้นคว้าศิลปะสถาปัตยกรรมอันโดดเด่น ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของชาวบ้านที่นี่ที่เกิดมาบนผืนดินอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้  คุณบุ่ย ถิ่ เหล่ย หมู่บ้านเคือง ตื่อ ตำบลแทง เคือง อำเภอถ่วน แถ่ง จังหวัดบั๊ก นินห์ กล่าวถึงความรู้สึกของตนเองว่า  “ ดิฉันรู้สึกภาคภูมิใจต่อวัดอันเก่าแก่นี้ นี่คือวัดที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ที่ผูกพันกับพุทธศาสนาและเป็นเอกลักษณ์แห่งหนึ่งในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ”

ส่วนนายเหงวียน ซุย คัว หัวหน้าหน่วยงานวัฒนธรรม ตำบล แทง เคือง อำเภอถ่วน แถ่ง ก็กล่าวถึงวัดเยิวด้วยความภาคภูมิว่า เขาได้เกิดมาและเติบโตบนแผ่นดินแห่งพุทธศาสนา ชาวบ้านแม้จะต้องไปทำงานในต่างถิ่นแต่เมื่อถึงงานเทศกาลวัดเยิวในวันที่ ๘ เดือน ๔ ตามจันทรคติต่างก็พากันกลับบ้านเกิดเข้าร่วมงาน

งานเทศกาลวัดเยิวเพื่อขอให้ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล การทำการเกษตรเก็บเกี่ยวได้ผลดีมีกิจกรรมพื้นเมืองอันหลากหลายที่ดึงดูดนักท่องเที่ยว พุทธศาสนิกชนและพระภิกษุสามเณรมาร่วมเป็นจำนวนมาก  ซึ่งถือเป็นเทศกาลแห่งพุทธศาสนาที่ใหญ่ที่สุดของเขตที่ราบแม่น้ำห่งหรือแม่น้ำแดงภาคเหนือเวียดนาม