(VOVworld) - เมื่อคุยกับผู้สื่อข่าวภาคภาษาไทย คุณ พิษณุ ตุลยวณิชย์ ปศุสัตว์จังหวัดพิษณุโลกได้เล่าว่า “ผมชอบประเทศเวียตนามมากครับ เคยไป 4 ครั้ง เคยเดินหลงทางกลางคืนในกรุงฮานอย ได้รับความช่วยเหลือจากเจ้าของร้านเสื้อผ้าช่วยนำส่งโรงแรม ยังนึกถึงและขอบใจจนถึงทุกวันนี้ ครั้งล่าสุดเมื่อ4ปีที่แล้ว พาหัวหน้าส่วนราชการและข้าราชการรวม40คนไปเที่ยวเวียตนามกลางได้พบปะแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับพาณิชย์จังหวัดดานังด้วย ทุกคนประทับใจมาก หากมีโอกาสจะกลับไปเที่ยวอีก”
ส่วนกลุ่มนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาเวียดนามในกรุงฮานอยได้เขียนว่า สภาพอากาศในกรุงฮานอยช่วงนี้ร้อนมาก จะเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดในฮานอยหรือไม่
อากาศในช่วงนี้ของกรุงฮานอยถือว่าร้อนที่สุดของปีเพราะอยู่ในช่วงกลางฤดูร้อนของเวียดนาม โดยบางวันอุณหภูมิสูงถึง 40 องศาเซลเซียส

สวดมนต์ที่มัสยิด (Photo Internet)

คุณลีเดีย ซารี ผู้ฟังภาคภาษาอินโดนีเซียได้ส่งอีเมลมาถามว่า ชมรมชาวมุสลิมในกรุงฮานอยมีความแตกต่างกับชมรมชาวมุสลิมทั่วไปไหม
สำหรับชาวมุสลิมที่นี่ก็ไม่แตกต่างกับชาวมุสลิมทั่วๆไป อย่างเช่น จะไปสวดมนต์ที่มัสยิด ซึ่งมีเพียงแห่งเดียวที่กรุงฮานอยในทุกๆวันศุกร์ แม้ชมรมชาวมุสลิมในกรุงฮานอยมีจำนวนทั้งหมดประมาณ 300 คนแต่เป็นคนเวียดนามมีเพียง 55 คนเท่านั้น ส่วนที่เหลือเป็นเจ้าหน้าที่ข้าราชการของสถานทูตประเทศต่างๆที่นับถือศาสนาอิสลาม นอกจากนี้ ชมรมชาวมุสลิมในฮานอยยังมีวันสำคัญเหมือนชาวมุสลิมทั่วไปคือวันถือศีลอดในเดือนรอมฎอนและการไปแสวงบุญที่เมืองเมกกะ
แม้จะอาศัยอยู่ในประเทศเวียดนามแต่ชมรมชาวมุสลิมก็ยังคงปฏิบัติตามข้อบังคับต่างๆ เช่น ไม่ทานเนื้อหมู เป็นต้น ส่วนในเดือนรอมฎอน จะไม่ทาน ไม่ดื่ม ไม่สูบบุหรี่ตั้งแต่ช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นถึงเวลาที่พระอาทิตย์ตก ยกเว้นเด็กที่มีอายุน้อย คุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์และแรงงานที่ต้องทำงานหนัก
ส่วนสตรีมุสลิมในเวียดนามไม่ต้องคลุมหน้าและผู้ชายสามารถมีภรรยาได้ 1 คน

พรรคและรัฐเวียดนามให้การดูแลเอาใจใส่ต่อชีวิตความเป็นอยู่ของชนกลุ่มน้อย

คุณ Clemens Hoffman ผู้ฟังจากเยอรมนีถามว่า มีช่องวิทยุเฉพาะสำหรับชนกลุ่มน้อยในเวียดนามไหม
สถานีวิทยุเวียดนามและสถานโทรทัศน์เวียดนามมีช่องรายการเฉพาะสำหรับชนกลุ่มน้อยโดยของวีโอวีเราคือช่องวีโอวี 4 ส่วนของสถานีโทรทัศน์เวียดนามคือช่อง VTV 5 โดยออกอากาศเป็นภาษาต่างๆของชนกลุ่มน้อยในเวียดนาม เช่น ม้ง เขมร เอเด ยาลาย บานา ไท เซอดังและจาม เป็นต้น นอกจากนี้ สถานีวิทยุและโทรทัศน์ประจำท้องถิ่นต่างๆก็มีรายการออกอากาศเป็นภาษาชนกลุ่มน้อยหลักๆของท้องถิ่นนั้นๆและหนังสือพิมพ์ฉบับท้องถิ่นก็มีการพิมพ์จำหน่ายเป็นภาษาชนกลุ่มน้อยเช่นกัน