( VOVworld )-
ตลอดกว่า ๗๐ปีที่ต้องอยู่ในความมืดเพราะพิการทางสายตามาแต่วัยเด็ก แต่ศิลปินกีต้าร์วันเหวื่องพร้อมกีต้าร์คู่ใจได้เดินทางไปแสดงในทั่วทุกแห่งหนของประเทศ ปี ๒๐๑๒ ศิลปินวันเหวื่องได้รับรางวับบุ่ยซวนฟ้าย-เพื่อความรักฮานอย อันเป็นการรับรู้ถึงผลงานด้านดนตรีหลายร้อยชิ้นของท่านไม่ว่าจะเป็นผลงานประพันธ์ดนตรีและบทเพลง
ศิลปินวันเหวื่องเกิดที่เมืองห่ายเซืองแต่ท่านได้ใกล้ชิดและหลงรักฮานอยมาตลอดชีวิตของตนเอง ท่านหลงไหลในดนตรีตั้งแต่เด็กและฝึกการเล่นกีต้าร์เองตั้งแต่วัยเด็กเช่นกัน จากความหลงไหลดังกล่าว ท่านได้เรียนตัวอักษรเบรลล์และโน้ตอักษณเบรลล์เพื่อจดโน้ตเพลง เมื่อวันเหวื่องอายุ ๑๕ปีก็เริ่มแต่งบทเพลงยามอัสดงบนแม่น้ำ และเมื่อมีอายุ ๑๖ ปี หนุ่มวันเหวื่องได้เดินทางไปยังนครหลวงฮานอยเพื่อเรียนดนตรีกับนักดนตรีที่มีชื่อเสียงสมัยนั้นเช่น นักดนตรีและนักกีต้าร์ต่าเติ้น และนักดนตรีวันกาว และได้รับการถ่ายทอดอย่างดีเกี่ยวกับทฤษฎีดนตรีจากนักดนตรีเหล่านี้ เมื่ออายุ ๑๘ ปี หนุ่มวันเหวื่องได้ขึ้นเวทีแสดงครั้งแรก โดยเล่นบทประพันธ์ดนตรีโจ๊งเกอมของนักดนตรีและนักกีต้าร์ต่าเติ้นซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดีจากผู้ชม ต่อมา สถานีวิทยุเวียดนามได้ไปจังหวัดห่ายเซืองเพื่อบันทึกเสียงกีต้าร์บทประพันธ์ดนตรีของวันเหวื่อง ตั้งแต่นั้นมา เสียงกีต้าร์ของท่านได้รับความรู้จักมากขึ้น ปีค.ศ.๑๙๖๘ ศิลปินวันเหวื่องได้ย้ายมาอยู่ในกรุงฮานอยเพื่อเดินตามเส้นทางศิลปะ
พวกเรามาเยี่ยมท่านวันเหวื่องในวันหนึ่งของฤดูไม้ผลัดใบ ในห้องเล็กๆ ถนนโตเหี่ยว ตำบลเหงียะเติน เขตเกิ่วเย้ย กรุงฮานอยท่านได้เล่นกีต้าร์เพลง “ ฮานอยในดวงตาของใคร ” ซึ่งเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์สารคดีที่มีชื่อเดียวกันกับเพลงของผู้กำกับเจิ่นวันถุ่ยที่ผลิตเมื่อปีค.ศ.๑๙๘๒ ศิลปินวันเหวื่องเล่นกีต้าร์ไปพลางคุยกับพวกเราไปว่า ท่านเปิดฟังเพลงและบทประพันธ์ดนตรีที่ท่านเล่นเพื่อหวนกลับสู่ช่วงเวลาที่ตนย้ายมาอยู่ที่ฮานอยซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ฮานอยต้องทนรับกับสงครามดุเดือดและยากลำบากแต่ยังมีเสี้ยววินาทีแห่งความสงบ ท่านวันเหวื่องกล่าวว่า “ ผมยังจำช่วงปีค.ศ.๑๙๗๓-๑๙๗๔ ที่ผมมักจะเดินทอดน่องตามถนนยามดึกที่มีลมเบาๆทำให้เกิดอารมณ์สุนทรีย์เกี่ยวกับฮานอย ผมเดินผ่านถนนเหงวียนยาเถี่ยว คุกห่าว โด๋แห่ง เต่วติ่งและถนนบ่าเจี่ยว ซึ่งเป็นถนนที่มีคนเดินผ่านบางตาในช่วงนั้นดังนั้นจึงเกิดอารมณ์ความรู้สึกดีๆเกี่ยวกับฮานอยมากจนไม่สามารถบรรยายได้หมด ”
ในปีแรกที่ย้ายมาอยู่ฮานอย ศิลปินวันเหวื่องได้ประสบความสำเร็จในการดัดแปลงบทประพันธ์ดนตรีมหกาพย์ “ คนฮานอย ” ซึ่งเป็นเพลงดังของนักประพันธ์ดนตรีเหงวียนดิ่นห์ทีมาเป็นบทประพันธ์ดนตรีสำหรับกีต้าร์ ท่านวันเหวื่องคุยกับพวกเราว่า “ ผมยังจำได้ดีว่า วันนั้นคือวันที่ ๑๑ มกราคมค.ศ.๑๙๖๘ ขณะที่ผมกำลังเดินบนถนนดินห์เตียนหว่างได้ฟังบทเพลงคนฮานอยของนักประพันธ์ดนตรีเหงวียนดิ่นห์ทีแว่วมาจากเสียงตามสาย เพลงนี้โดยนักร้องหญิงหมีบิ่นห์ขับร้อง ขณะนั้นผมรู้สึกตื้นตันใจบอกไม่ถูก และคิดในใจว่า หากเราสามารถมองเห็นเหมือนคนธรรมดาก็จะได้ชมความสวยงามของฮานอย ผมจึงตัดสินใจดัดแปลงเพลงนี้เป็นบทประพันธ์ดนตรีสำหรับกีต้าร์ ”
ความรักต่อฮานอย การได้สัมผัสกับบรรยากาศชีวิตตามตรอกซอกซอยและถนนของฮานอยเป็นแรงดลใจให้ศิลปินกีต้าร์วันเหวื่องบรรยายบทเพลงและบทประพันธ์ดนตรีเกี่ยวกับฮานอยผ่านสายกีต้าร์ ท่านวันเหวื่องคุยกับพวกเราว่า ท่านมักจะไปเที่ยวโห่เกือมหรือทะเลสาบคืนดาบและโห่เตยทะเลสาบเวสต์เลค นั่งรับลมเย็นเบาๆและฟังเสียงใบไม่ร่วงหล่นบนผิวน้ำทะเลสาบ ทั้งนี้ได้สร้างอารมณ์ความรู้สึกดีๆ แต่ก็ยังมีฮานอยที่คึกคักไปด้วยเสียงรถราวิ่งผ่านและเสียงคนพูดคุยและหัวเราะตามถนนสายต่างๆเช่น ถนนเว้ ห่างด่าวและห่างงาง ซึ่งผมได้สัมผัสกับจังหวะชีวิตในปัจจุบันของคนฮานอย และได้ถ่ายทอดบรรยากาศนี้ในบทเพลงของตน “ ฮานอยฉันรักเธอ ”
การแสดง ๘,๐๐๐รอบและแต่งบทประพันธ์ดนตรีและบทเพลงเกี่ยวกับฮานอยกว่า ๑๐๐ ผลงาน ศิลปินวันเหวื่องได้รับรางวัลเพื่อความรักฮานอย อันเป็นการยอมรับผลงานและส่วนร่วมของท่านต่อฮานอย ท่านวันเหวื่องคุยกับพวกเราว่า ท่านไม่เคยคิดเลยว่าจะได้รับรางวัลนี้ และท่านรู้สึกมีความสุขมากๆ ศิลปินวันเหวื่องกล่าวว่า “ วันหนึ่งผมได้รับโทรศัพห์จากสำนักข่าวเวียดนามที่แจ้งวันมารับรางวัลบุ่ยซวนฟ้าย-เพื่อความรักฮานอย ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้รับรางวัลนี้เพราะสิ่งที่ผมทำนั้นเป็นสิ่งที่น้อยนิดไม่ใหญ่โตอะไร สิ่งที่ผมทำให้แก่ฮานอยมาจากใจรักของผมเท่านั้น เมื่อต้องไปทำงานในต่างถิ่นเป็นเวลานาน ผมคิดถึงฮานอยอย่างมิรู้วาย ”
ศ.ฟานฮุยเล กรรมการคณะกรรมการคัดเลือกผลงานที่ได้รับรางวัลบุ่ยซวนฟ้าย-เพื่อความรักฮานอยกล่าวถึงศิลปินพิการทางสายตาวันเหวื่องที่ทุ่มเทตลอดชีวิตและทำงานเพื่อฮานอยว่า ท่านได้ดัดแปลงผลงานดนตรีเกี่ยวกับฮานอยเป็นบทประพันธ์ดนตรีสำหรับกีต้าร์และถ่ายทอดผ่านกีต้าร์ได้อย่างดีเยี่ยม ศ.ฟานฮุยเลกล่าวว่า “ รางวัลบุ่ยซวนฟ้ายที่มอบให้แก่ศิลปินกีต้าร์วันเหวื่องได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากคณะกรรมการตัดสิน ท่านเป็นศิลปินพิการทางสายตา แต่ท่านได้ใกล้ชิดกับฮานอย แต่งผลงานเกี่ยวกับฮานอยและแสดงกีต้าร์ในบทเพลงและบทประพันธ์ดนตรีเกี่ยวกับฮานอยให้แก่คนฮานอยมาตลอด ๔๐ ปี ท่านสมควรได้รับการเคารพและสดุดี ”
ศิลปินวันเหวื่องเกิดปีค.ศ.๑๙๔๒ ปีนี้ท่านมีอายุ ๗๓ ปี แต่ความรักต่อฮานอยยังคงเต็มเปี่ยมในหัวใจของท่าน ศิลปินวันเหวื่องคุยว่า “ ฮานอยยังอยู่ในหัวใจของผม ” และฮานอยเสมือนถูกชะตากับท่านเพราะท่านเกิดวันที่ ๑๐ ตุลาคม ซึ่งตรงกับวันปลดปล่อยฮานอยจากแอกปกครองของฝรั่งเศสอย่างสิ้นเชิง ./.