(VOVworld)- ฮานอยที่เงียบสงบหรือคึกคักจอแจ ฮานอยที่เป็นเมืองแห่งความสุขุมและทันสมัย คือหัวข้อในภาพถ่ายต่างๆของช่างภาพ เหงวียนหิวบ๋าว ผู้ที่ทุ่มเทให้กับการเก็บรักษาเสี้ยวนาทีต่างๆเกี่ยวกับฮานอยเพราะเขาได้เกิดและเติบโตขึ้น ณ เมืองหลวงที่มีวัฒนธรรมพันปีนี้ดังนั้นเขาจึงรักและผูกพันกับคำว่า ฮานอย มาโดยตลอด

ภาพสะพานเหล็ก ลองเบียน ช่วงรุ่งเช้า

วิถีชีวิตในทุกมิติของฮานอยได้สร้างเป็นอารมณ์สูนทรีย์เพื่อให้ช่างภาพเหงวียนหิวบ๋าวสร้างสรรค์ผลงานต่างๆ ดังนั้นกล้องถ่ายรูปคือสิ่งที่เขาพกติดตัวเมื่อออกจากบ้านทุกครั้งเพราะเขากลัวว่าจะพลาดสิ่งที่น่าสนใจที่อาจจะเกิดขึ้นในระหว่างทางซึ่งเขาจะเสียดายมากๆ เขาบอกว่าเพื่อที่จะมีความรู้สึกใกล้ชิดกับฮานอยเราต้องนึกถึงภาพสระหว่านเกี๊ยมหรือสระคืนดาบ ภาพกลุ่มผู้สูงอายุออกกำลังกายรอบๆสระในยามเช้า หรือภาพผู้คนมานั่งพักผ่อนรับลมชมบรรยากาศที่ช่วยสร้างความสงบสุขให้แก่นครหลวง แต่ในขณะเดียวกัน ฮานอยก็มีความคึกคักจอแจและความเร่งรีบเมื่อถึงเวลาเร่งด่วน หรือฮานอยกลางสายฝนที่โปรยปรายหรือสายฝนที่ซัดสาดตกลงมาอย่างไม่หยุดยั้งจนถนนบางแห่งท่วมเหมือนแม่น้ำกลางเมือง ซึ่งสำหรับช่างภาพเหงวียนหิวบ๋าว ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ก็ไม่รู้จะเล่าอะไรเกี่ยวกับฮานอย“ผมมิได้ถ่ายแบบเผินๆหากเกิดจากอารมณ์ในใจเพราะผมรักฮานอยในทุกลมหายใจดังนั้นเมื่อออกจากบ้านผมก็ถือกล้องติดตัวไปเพื่อที่จะเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นรอบตัวซึ่งอาจจะเป็นแค่ผนังที่มีตะไคร่จับเขียวไปหมด ขอให้เป็นสิ่งผมชอบก็พอ”

ในรอบหลายสิบปีที่ประกอบอาชีพช่างภาพ นายเหงวียนหิวบ๋าวมักจะเลือกมุมถ่ายที่มีความใกล้ชิดคุ้นเคยรอบๆตัวเขาและภาพแต่ละภาพล้วนสะท้อนมุมมองเฉพาะเกี่ยวกับฮานอยผ่านสีขาวดำ สำหรับเขานั้นการชัดเตอร์ของกล้องคือขั้นตอนสุดท้ายในกระบวนการสัมผัสฮานอย บางทีอารมณ์จะเข้ามาเพียงพริบตาดังนั้นการที่สามารถบันทึกเสี้ยวนาทีพิเศษนั้นถือเป็นสิ่งที่พิเศษที่สร้างเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของช่างภาพแต่ละคน ช่างภาพหิวบ๋าวบอกว่า“เมื่อเกิดอารมณ์ศิลป์ขึ้นมาอะไรก็ดูมีเสน่ห์มีความสวยงามเป็นเรื่องเป็นราวไปหมด สำหรับผมเองการที่ภาพทุกภาพสามารถสื่ออารมณ์ได้คือสิ่งที่สำคัญที่สุด แม้จะเป็นความสุข ความทุกข์หรือความโกรธความกลัวก็เป็นเรื่องของอารมณ์ที่ออกมาให้เห็นชัดเจนและลึกซึ้ง”

ภาพที่ ฝูเตยโห่

อาจจะมีหลายคนที่คิดถึงฮานอยในภาพของความโบราณสุขุมหรือเมืองแห่งวัฒนธรรมอารยธรรมอันเก่าแก่ แต่สำหรับนายหิวบ๋าว ฮานอยของเขากลับมีความเรียบง่ายใกล้ชิดคุ้นเคยมากจนผู้ที่ได้มีโอกาสชมภาพของเขาต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ารู้สึกเหมือนได้เห็นตัวเองอยู่ในภาพเหล่านี้“ช่างภาพหิวบ๋าวได้เก็บบันทึกภาพแห่งความสงบสุขของฮานอย ซึ่งนั่นคือปัจจัยที่สร้างเป็นภาพลักษณ์ของฮานอยที่ทั้งเงียบสงบทั้งลึกลับด้วยซอกซอยที่ซับซ้อน ภาพบ้านเก่าๆพร้อมคนเก่าๆที่เป็นส่วนหนึ่งไม่อาจขาดได้ของฮานอย”

สิ่งที่น่าประทับใจมากที่สุดในภาพของนาย หิวบ๋าว คือการใส่อารมณ์ศิลป์ที่สามารถเปรียบเสมือนเป็นบันทึกความทรงจำของคนหลายคน อันเป็นการมีส่วนร่วมในการเพิ่มความหลากหลายให้แก่อนุสรณ์เกี่ยวกับฮานอยผ่านผลงานภาพถ่ายที่มีความหมายทางศิลปะและประวัติศาสตร์ เป็นเรื่องเล่าของบุคคลคนหนึ่งที่รักฮานอยและยังเป็นมรดกที่มีคุณค่าสำหรับชนรุ่นหลังเมื่อพูดถึงนครหลวง.