 นาง ฝ่ามถิห่งเงวียนกับกระเป๋าจากใบโบ่นโบ่น |
ในช่วงที่ทำงาน ณ จังหวัดบิ่งเยือง นาง ห่งเงวียน เห็นว่า หลายคนทำกระเป๋าจากผักตบชวาขายในตลาด ส่วนที่หมู่บ้านเธอ ต้นโบ่นโบ่นหรือกกช้างมีเยอะมาก แต่ก็นิยมใช้แต่ต้นอ่อนเท่านั้น ส่วนใบและต้นแก่จะถูกทิ้ง ดังนั้น เธอคิดว่าอยากลองใช้ใบและต้นโบ่นโบ่นแก่ทำกระเป๋า จึงตัดสินใจกลับบ้านเกิดทำธุรกิจสตาร์ทอัพ
ในช่วงแรก เธอประสบอุปสรรคต่างๆ เนื่องจากไม่ทราบวิธีการแปรรูปวัตถุดิบ แต่จากความไม่ย่อท้อและตั้งใจศึกษาในที่สุดเธอก็ประสบความสำเร็จในการผลิตกระเป๋าจากในโบ่นโบ่น จนได้รับความนิยมจากลูกค้า เธอบอกว่า “ขั้นตอนการทำกระเป๋า เราต้องขึ้นโครง ทากาวและตกแต่งให้สวยงาม จึงจะขายได้ดี”
กระเป๋าจากใบโบ่นโบ่นขายที่ราคาประมาณใบละ 200,000 – 400,000 ด่ง เมื่อสตรีคนอื่นๆ ในหมู่บ้านเห็นว่ากระเป๋าโบ่นโบ่นขายดี จึงได้มาหานาง ห่งเงวียน เพื่อศึกษาการทำ ซึ่งเธอก็ถ่ายทอดวิธีการทำอย่างละเอีดยเพื่อให้ชุมชนได้มีส่วนร่วมพัฒนาอาชีพนี้ หลังจากที่สอนวิธีการทำกระเป๋าให้สตรีในชุมชนแล้ว เธอก็ยังช่วยจัดหาวัตถุดิบให้ด้วยและจ้างสานกระเป๋าในราคาใบละ 50,000 – 70,000 ด่ง ช่วยสร้างงานทำที่มั่นคงให้แก่หลายๆ ครอบครัวในท้องถิ่น นาง ห่งซา หนึ่งในสตรีที่เรียนวิธีการทำกระเป๋าโบ่นโบ่นจากนางห่งเงวียน แสดงความคิดเห็นว่า “ดิฉันอยากเรียนวิธีการสานกระเป๋าโบ่นโบ่นเพื่อมีรายได้เสริม ฉันชอบมาก เพราะมันสวย เราสามารถทำที่บ้านได้ในขณะที่กำลังดูแลลูกหลาน”
 สตรีคนอื่นๆ ในหมู่บ้านมาหานาง ห่งเงวียน เพื่อศึกษาการทำ |
สิ่งที่น่าสนใจคือ การพัฒนากระเป๋าจากใบโบ่นโบ่นของนางห่งเงวียนยังมีวัตถุประสงค์มุ่งสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่อนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ดังนั้น เธอได้เปิด Fanpage Facebook เพื่อแนะนำและประชาสัมพันธ์ผลิตภัณฑ์ นาง เหงียนเกี่ยวมี ประธานสมาพันธ์สตรีในตำบลแถงฟู้ได้ชื่นชมรูปแบบการทำธุรกิจนี้ว่า “การผลิตกระเป๋าโบ่นโบ่นของนางเงวียนได้ช่วยสร้างงานทำให้แก่สตรีในหมู่บ้าน เราต้องการการสนับสนุนจากทางการทุกระดับเพื่อประชาสัมพันธ์และขยายผลการทำกระเป๋าโบ่นโบ่นเพื่อช่วยให้สตรีมีรายได้เสริมในเวลาว่าง”
เมื่อเร็วนี้ๆ ในเทศกาลขนมพื้นเมืองในภาคใต้ของจังหวัดก่าเมา จากการสนับสนุนของสำนักงานที่เกี่ยวข้อง นางห่งเงวียนได้นำกระเป๋าโบ่นโบ่นหรือกกช้างมาแนะนำในงาน ซึ่งจากแนวทางที่ถูกต้องและการสนับสนุนจากทางการท้องถิ่น รูปแบบการทำธุรกิจนี้ของเธอจะนับวันพัฒนามากขึ้น สร้างงานทำให้แก่แรงงานมากขึ้นและมีส่วนร่วมพัฒนาเศรษฐกิจสังคมในท้องถิ่น.