(VOVworld)- ชนชาติกิงหรือชาวเวียดเป็นชนเผ่าที่มีประชากรมากที่สุดและมีวัฒนธรรมที่หลากหลายที่สุดของเวียดนาม ดังนั้นชุดแต่งกายของชนเผ่ากิงก็มีความหลากหลายตามเอกลักษณ์ของแต่ละเขต สำหรับวันนี้ รายการของเราจะแนะนำให้ท่านได้รู้จักกับชุดแต่งกายของชนเผ่ากิงทั้งชุดสมัยก่อนและปัจจุบัน

อ๋าวตื๊อเทิน (giaoduc.net.vn)

ในภาพรวมที่หลากหลายสีสันของชุดแต่งกายของ54ชนเผ่าเวียดนามนั้น ชุดแต่งกายของสตรีชนเผ่ากิงถือเป็นจุดเด่นที่สร้างเป็นเอกลักณ์เฉพาะซึ่งเป็นหนึ่งในชุดที่สตรีชาวเวียดโดยเฉพาะสตรีในแถบภาคเหนือได้สวมใส่ทั่วไปจนถึงช่วงต้นศตวรรษที่20นั่นคือชุด อ๋าวตื๊อเทิน เป็นเสื้อคลุมยาวแหวกเป็น4แฉก ไม่มีกระดุม มีผ้าคาดแอว เสื้อใส่ข้างในทำจากผ้าไหมหรือแพรปิดหน้าอกแต่เปิดหลังทำให้ดูเซ็กซี่นิดๆ แต่งกับกระโปงยาวสีดำ  นอกจากนี้ยังมีงอบที่เรียกว่า น้อนกวายทาว เป็นงอบทรงกลมแบนขนาดใหญ่หรือใช้คันหมอกวาะ เป็นผ้าสามเหลี่ยมสีดำคลุมศรีษะ ดึงชายสองข้างผูกใต้คาง บนหน้าผากจีบยืนแหลมออกมาเหมือนปากนกซึ่งปัจจุบันยังพบเห็นชุดนี้ในการแสดงเทศกาลพื้นเมืองของเพลงพื้นเมืองกวานเหาะบั๊กนิง

อ๋าวบ่าบา (vnexpress)

ส่วนสำหรับสตรีในภาคใต้ชอบใส่เสื้อบ่าบาสีเข้มเพราะสะดวกแก่การทำงานโดยเฉพาะการทำนา อีกทั้งซักง่าย แห้งเร็ว เป็นเสื้อแขนยาว ทรงหลวมผ่าสองข้างทำให้รู้สึกสบายเมื่อสวมใส่ ชายเสื้อด้านหน้าทั้งสองข้างมีกระเป๋าเพื่อใส่ของเล็กๆน้อยๆติดตัวเช่นเงิน ไม้ขีดไฟ เป็นต้น คุณฝามบิ๊กหั่ง เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์สตรีเวียดนามเผยว่าเสื้อบ่าบาถูกออกแบบให้เหมาะสมกับชีวิตของชาวบ้านที่อาศัยริมแม่น้ำเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำโขง พร้อมด้วยผ้าขาวม้าพาดบ่าเพิ่มความงามละมุนละไมที่ทรงเสน่ห์ของสาวชาวใต้ ปัจจุบันนี้ เสื้อบ่าบายังได้รับความนิยมอยู่แต่มีการดัดแปลงเล็กน้อยเพื่อให้มีความทันสมัยมากขึ้นโดยการตัดให้รัดแอวกว่าและแต่งลวดรายในบางส่วนเช่นที่คอเสื้อ ปลายแขน หรือไม่มีกระเป๋าทั้งสองด้านเพื่อให้เสื้อดูเบาบางและพริ้วกว่า เป็นต้น

อ๋าวหย่าย (baogiaoduc.edu.vn)

เมื่อพูดถึงชุดแต่งกายของสตรีชาวเวียดทั่วไปนั้นเป็นต้องเอ่ยถึงชุดเสื้อยาวที่เราคุ้นเคยกันในชื่อภาษาเวียดนามว่า อ๋าวหย่าย ที่เป็นความภูมิใจและเป็นเสน่ห์ของสาวเวียดนาม อ๋าวหย่ายเป็นเสื้อตัดด้วยผ้าไหมที่พอดีกับเรือนร่างปล่อยชายยาวถึงข้อเท้าสวมทับกางเกงขายาว ซึ่งเป็นชุดที่มักสวมใส่ในงานแต่งงานและพิธีการสำคัญของประเทศ มีลักษณะ คล้ายชุด กี่เพ้าของจีน ในต้นศตวรรษที่ 20 ชุดอ๋าวหย่ายดั้งเดิม ของสตรีเวียดนาม ในเมืองนั้น  เป็นเสื้อแขนยาวต่อสองท่อนตัดข้อศอกและรัดตัวถึงเอวแล้วแหวกชายเสื้อเป็น5ชิ้นยาวลงไปจนถึงข้อเท้า คอเสื้อตั้งโอบรอบคอสูงประมาณ2–3 เซ็นติเมตร   การออกแบบชุดอ๋าวหย่าย  ดังกล่าวมาจากความคิดที่ว่า   ชายเสื้อ 4 ชิ้น  หมายถึงพ่อแม่ของทั้งฝ่ายสามีและภรรยา  ส่วนชิ้นที่ 5 หมายถึงตัวผู้สวมใส่   กระดุม 5 อันที่ติดข้างซ้ายตัวเสื้อตั้งแต่คอเสื้อลงไปถึงเอวนั้น คือสัญลักษณ์คำสอนของศาสนาขงจื้อที่ว่า คนดีต้องมีคุณสมบัติเพรียบพร้อม5 ประการคือ  ต้องมีใจอารี    มีมารยาทสุภาพ   มีใจยุติธรรม  มีความเฉลียวฉลาดและมีความซื่อสัตย์   นอกจากนี้ผมของสตรีจะใช้ผ้าดำแถบยาวหุ้มผมไว้ให้มิด แล้วม้วนโอบพันศีรษะ จนถึงปัจจุบันแม้จะมีการดัดแปลงและพัฒนาไปบ้างตามยุคสมัย  แต่พื้นเดิมของแบบเสื้อยังคงได้รับการอนุรักษ์ไว้   สาวๆจะไว้ผมยาวธรรมดาหรือเกล้าผมให้ดูงามสง่าเหมาะกับการไปงานเลี้ยงหรืองานสังคมต่างๆ ผ้าที่ใช้ก็มีความหลากหลายชนิดพร้อมลวดลายมากกว่าก่อนคุณหั่งคุยกับพวกเราว่า อ๋าวหย่ายเป็นเอกลักษณ์ที่งดงามอย่างหนึ่งของวัฒนธรรมเวียดนาม แม้จะผ่านความผันผวนของกาลเวลาและการดัดแปลงเข้ากับแนวโน้มแฟชั่นของตะวันตกมาบ้างแต่อ๋าวหย่ายก็ยังคงเป็นชุดแต่งกายที่ทันสมัยและทรงเสน่ห์ของสตรีเวียดนามที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร

ความงามชุดอ๋าวหย่ายของสตรีเวียดนามได้สร้างเป็นบ่อเกิดแห่งอารมณ์สุนทรีไม่มีที่สิ้นสุดของนักแต่งเพลงและนักกวีหลายต่อหลายคนที่ได้บรรยายทั้งความงามของเสื้อผ้าอาภรณ์และสาวน้อยในชุดอ๋าวหย่ายสวยน่ารักให้กลายเป็นผลงานศิลปะที่ประทับใจ ดังเนื้อร้องในเพลง ลีลาแห่งปิตุภูมิ ของนักดนตรีแทงตุ่งที่บ่งบอกว่า แม้จะอยู่ที่หนแห่งใดในโลกเมื่อเห็นชุด      อ๋าวหย่ายก็เหมือนได้เห็นภาพลักษณ์ของมาตุภูมิ./.