( VOVworld )-หมู่บ้านฝู่ลิวที่มีชื่อเสียงของจังหวัดบั๊กนิงห์มีโบราณสถานทางประวัติศาสตร์หลายแห่งและประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมที่รู้จักกันแพร่หลายในทั่วประเทศ  ปัจจุบัน หมู่บ้านฝู่ลิวได้พัฒนาเป็นตัวเมืองแต่ยังคงอนุรักษ์ประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามนี้ในชีวิตสมัยใหม่ไว้ได้อย่างไม่เสื่อมคลาย

หมู่บ้าฝู่ลิวอยู่ห่างจากกรุงฮานอยไปทางทิศเหนือประมาณ ๑๖ กิโลเมตร ซึ่งเป็นที่รู้จักว่าเป็นตลาดขายหมากและพลูมาตั้งแต่สมัยโบราณ ต่อมาได้พัฒนากลายเป็นตลาดที่ค้าขายสินค้าหลากหลายรายการ  ชาวบ้านฝู่ลิวโดยเฉพาะสตรีมีหัวทางธุรกิจ ที่ทำการค้าขายดีไม่เพียงแต่ในหมู่บ้านเท่านั้น หากยังขยายไปยังท้องถิ่นอื่นๆอีกด้วย ซึ่งได้สร้างความร่ำรวยให้กับครอบครัวของตัวเองและบ้านเกิด  แม้จะพัฒนาเป็นตัวเมืองและเป็นตลาดค้าขายอย่างคึกคัก แต่หมู่บ้านฝู่ลิวยังคงอนุรักษ์ความเป็นหมู่บ้านโบราณที่ทำให้นักท่องเที่ยวเมื่อมาเยือนรู้สึกเหมือนได้หวนกลับสู่บรรยากาศของหมู่บ้านในศตวรรษที่ ๑๘ โดยยังมีร่องรอยต่างๆเช่น ซุ้มและบานประตูของหมู่บ้าน ตลอดจนถนนปูหินอ่อนสู่โบราณสถานต่างๆ  ทั้งนี้ทำให้เกิดคำถามขึ้นมาว่า ปัจจุบันฝู่ลิวจะเป็นหมู่บ้านหรือตัวเมือง ซึ่งคุณลุงเลเจิ่นทุ้ยชาวบ้านฝู่ลิวไขคำถามดังกล่าวว่า  “ ฝู่ลิวเป็นหมู่บ้านเชิงตลาดดังนั้นจึงมีลักษณะเปิดที่แตกต่างกับหมู่บ้านชนบทดั้งเดิมอื่นๆที่เป็นแบบปิด  ดังนั้นในชีวิตประจำวันจึงได้รับวัฒนธรรมและสิ่งใหม่ๆของตัวเมือง แต่ยังคงอนุรักษ์เอกลักษณ์ของความเป็นหมู่บ้านชนบทโดยแท้เอาไว้ ”
บรรยากาศ ความสวยงามของหมู่บ้านที่สงบเงียบ สถาปัตยกรรมโบราณหลายแห่งได้เป็นการพิสูจน์คำตอบของคุณลุงเลเจิ่นทุ้ย ไม่ว่าจะเป็นศาลาประจำหมู่บ้านที่มีหลังคาหน้าจั่วใต้ต้นโพธิ์ขนาดใหญ่ที่ให้ความร่มรื่นในบริเวณกว้าง ศาลาแห่งนี้ถือเป็นหนึ่งในศาลาที่สวยที่สุดสามแห่งทางภาคเหนือ  วัดโบราณฟาบกวางตื๋อที่มีหอระฆังและผนังถูกตะใคร่น้ำจับ  โบราณสถานเฮืองเหี่ยนตื๋อที่วางศิลาจารึกบุคคลผู้มีชื่อเสียงของหมู่บ้านที่มีคุณูปการในการสร้างหมู่บ้านและเปิดตลาด  ซึ่งถือเป็นเอกสารข้อมูลทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่เป็นประเพณีดั้งเดิมของหมู่บ้าน  คุณลุงเลแทงบิ่ง ผู้ดูแลศาลาประจำหมู่บ้านเปิดเผยว่า  “ ชาวบ้านประกอบอาชีพค้าขายเป็นหลักและได้รับการแต่งตั้งเป็นขุนนางหลายคน  สมัยศักดินา ผู้ชายส่วนใหญ่ได้รับการศึกษาและสอบได้ตำแหน่งสูงๆ  ที่นี่ยังทำนาด้วยแต่ไม่ใช่อาชีพหลักเพราะครอบครัวจำนวนมากทำมาค้าขึ้นสร้างฐานะให้แก่ตนเอง โดยภรรยาทำการค้าขายเพื่อส่งเสียให้สามีศึกษาเล่าเรียนเพื่อที่จะได้ตำแหน่งสูงๆ  การทำนามีน้อยและส่วนใหญ่จ้างคนทำ ”