( VOVworld )-จังหวัดท้ายเงวียน( Thai Nguyen )อยู่ติดกับกรุงฮานอย เป็นประตูของเขตภูดอยสู่เขตที่ราบภาคเหนือของประเทศ  ที่นี่มีโบราณสถานทางประวัติศาสตร์ ทัศนียภาพที่สวยงามหลายแห่งและมีวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีอันหลากหลายของชนเผ่าต่างๆ อีกทั้งยังมีสินค้าชั้นเยี่ยมที่สร้างรายได้ให้แก่ผู้คนที่นี่แต่สิ่งที่เป็นที่รู้จักของคนทั้งประเทศและชาวต่างประเทศก็คงหนีไม่พ้น “ ชาเตินเกือง ” ( Che Tan Cuong )

ไร่ชาที่เตินเกือง

เตินเกือง ( Tan Cuong )ซึ่งอยู่ห่างจากใจกลางเมืองท้ายเงวียนไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ ๑๘ กม.ได้เป็นที่รู้จักกันแพร่หลายจากการเป็นแหล่งผลิตภัณฑ์ชา  และผลิตภัณฑ์ชาที่สุดยอดก็ต้องเป็นของตำบลเตินเกือง ( Tan Cuong )  ที่นี่เป็นพื้นที่ราบและภูดอยสลับกัน ซึ่งธรรมชาติได้บันดาลให้มีทัศนียภาพที่สวยสดงดงามไม่ว่าจะเป็นป่าทึบบนภูผา ธารน้ำที่ไหลคดเคี้ยวหล่อเลี้ยงไร่ชาเขียวขจีกว้างสุดลูกหูลูกตาส่งกลิ่นหอมของชาสดรัญจวนใจ บ้านหลังเล็กๆของชาวบ้านตั้งอยู่ในไร่ชาก็เป็นการเติมแต่สีสันให้แก่บรรยากาศของที่นี่  ต้นชาเตินเกือง ( Tan Cuong )  ถูกปลูกในพื้นที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลตั้งแต่ ๑๕๐- ๒๐๐ เมตร ที่ดินและอากาศที่พิเศษของที่นี่ทำให้ชาของเตินเกืองมีคุณภาพดีเป็นพิเศษ  ก่อนหน้านี้ ๑๐๐ ปี เตินเกืองเป็นพื้นที่ปลูกชาที่มีชื่อเสียงของประเทศ แต่ท้องถิ่นที่เริ่มปลูกชาเป็นแห่งแรกคือ ตำบลลามเซิน ( Lam Son ) โดยทุกบ้านล้วนปลูกชาไม่ว่าจะในเขตภูดอยหรือในสวน ซึ่งต้นชาได้ผูกพันกับชีวิตของชาวบ้านตั้งแต่นั้นมา  นายฝ่ามซวนเห่ย( Pham Xuan Hoi ) ผู้ปลูกชาอวุโสของตำบลลามเซินเผยว่า  “ ในอดีตพื้นที่นี้เป็นสวนอันกว้างใหญ่ของคุณลุงโด่ยนัม( Doi Nam ) ปัจจุบันพื้นที่นี้ยังปลูกชาเป็นหลัก ส่วนปลูกข้าวก็มีแต่น้อย สวนชาของผมนั้นได้ปลูกเป็นรุ่นที่ ๒ ที่มีก่อนหน้านี้ ๗๐ ปี ซึ่งเป็นต้นชาที่แรงงานรับจ้างของคุณลุงโด่ยนัมปลูกตั้งแต่สมัยนั้น ”

ต้นชาโบราณ

สวนต้นชาโบราณมีความแตกต่างกับไร่ชาบนภูดอยอยู่ตรงที่ต้นชามีขนาดสูงกว่า ซึ่งปัจจุบันเหลือเพียงไม่กี่ร้อยต้นในพื้นที่ประมาณ ๕ ไร่ แม้ใบชาดูไม่สวยเหมือนใบชาทั่วไปแต่มีรสชาดหอมอร่อยและถือเป็นสุดยอดของชา  ผู้ที่สร้างชื่อเสียงให้แก่ชาเตินเกืองคือ คุณลุงโด่ยนัม( Doi Nam ) ซึ่งท่านได้นำชาเตินเกืองเข้าร่วมงานแสดงสินค้าที่กรุงฮานอยช่วงคริสต์ทศวรรษที่ ๒๐-๓๐ของศตวรรษที่ ๒๐ และคนฝรั่งเศสได้นำชาชนิดนี้ไปเผยแพร่ที่ประเทศยุโรป  นับแต่นั้นมา เตินเกืองจึงกลายเป็นพื้นที่ปลูกชาพิเศษและเป็นผลิตภัณฑ์ชาที่ขึ้นชื่อของประเทศ  ที่จังหวัดท้ายเงวียน นอกจากเที่ยวสวนชาและครอบครัวที่แปรรูปชาตามกรรมวิธีโบราณแล้ว ยังมีโบราณสถานที่มีต้นชาโบราณอายุนับร้อยปี นี่คือวัดเฮืองเซิน( Huong Son )  คุณหว่างวันแหม่ง ( Hoang Van Manh )ที่ดูแลวัดเผยว่า  “ ต้นชานี้มีอายุกว่า ๓๐๐ ปีมีมาตั้งแต่รัชกาลเลเหล่ยปลายศตวรรษที่ ๑๘   มีเรื่องเล่าสู่กันมาเกี่ยวกับต้นชานี้ว่า ในบริเวณวัดเคยปลูกต้นชาหลายๆต้น เวลาผ่านไปที่นี่เหลือเพียง ๑ ต้น  ซึ่งต้นนี้ผูกพันกับนิยายปรำปราว่า มีคนคิดจะตัดต้นชานี้เพื่อนำไปเผาปูนแต่ก็ไม่สามารถตัดได้ และก็มีคนที่พยายามเผาด้วยไฟแต่ต้นชากลับยังคงอยู่มาได้ตราบเท่าทุกวันนี้  ”

น้ำชาเดิตเกืองใสสีเขียวอ่อน

การมาเที่ยวผืนดินเตินชาเกืองก็ไม่ควรพลาดศูนย์วัฒนธรรมชาเตินเกือง  ที่นี่ได้จัดแสดงเอกสาร ภาพและรูปจำลองเกี่ยวกับเคล็ดลับการปลูกชา วิธีการผลิตชา พร้อมชาที่มีรสชาดหอมอร่อยไว้ให้นักท่องเที่ยวได้ชิมฟรี  ชาเตินเกืองถือว่ายอดเยี่ยมและอร่อยที่สุดคือชาที่ให้น้ำชาสีเขียวอ่อนยี่ห้อเตินเกืองที่ผลิตจากยอดอ่อนใบชา ๒ – ๓ ใบ หลังเก็บยอดอ่อนใบชาแล้วนำไปคั่วให้ใบชากลายเป็นรูปตะขอดังนั้นชาเตินเกืองมีอีกชื่อว่า “ แจ่ม็อคเกิวหรือชาตะขอ ” (Che moc cau   สำหรับการชงชาเพื่อที่จะได้น้ำชาสีเขียวอ่อน หอม รสชาดอร่อยขมอ่อนๆพอดื่มเสร็จรู้สึกหวานในคอนั้นต้องปฏิบัติตามขั้นตอนดังต่อไปนี้  น้ำที่ใช้ชงต้องเอาจากต้นลำน้ำหรือน้ำในบ่อ น้ำต้องเดือดเต็มที่ ๑๐๐ องศาและใช้ถ่านไม้ต้มน้ำ  ชุดชงชาต้องล้างด้วยน้ำร้อนก่อน

ชาวบ้านครั่วยอดอ่อนใบชาให้เป็นรูปตะขอ

ในบรรยากาศเย็นสบายของเขตภูดอยที่มีอากาศบริสุทธิ์ ท่ามกลางไร่ชาสีเขียวสดสวย การได้ดื่มน้ำชาตะขอจะทำให้นักท่องเที่ยวคิดถึงผืนดินเตินเกืองที่มีผลิตภัณฑ์ชายอดเยี่ยมของประเทศและเป็นที่รู้จักของโลกด้วย ./.  

ชาวบ้านและนักท่องเที่ยวจิบน้ำชาเตินเกือง

เก็บใชบา

ยอดอ่อนใบชา