เวียดนามที่ฉันรู้จัก

Chia sẻ
(VOVWORLD) -ในรอบ 6 ปี หลังจากทีี่จบจากโครงการเยาวชนแลกเปลี่ยน ไทย-เวียดนาม จำได้ว่า เวียดนามที่ฉันรู้จัก เมื่อปี 2555 (2012) ยังมีหลายๆ อย่างที่กำลังพัฒนา ตึกรามบ้านช่อง ก็ยังไม่ผุดขึ้นมาก เช่นวันนี้ การพัฒนาโครงสร้างด้านต่างๆ ก็ยังคงอยู่ในช่วงที่กำลังพัฒนาเปลี่ยนแปลง แต่ยังมีสิ่งเดียว ที่เป็นอยู่เหมือนเดิมเช่นปัจจุบัน นั่นก็คือ "เสียงแตรรถ" ของผู้คนที่สัญจรกันไปมา ยังคงส่งเสียงดังอยู่ตามราวถนนทุกสาย
เวียดนามที่ฉันรู้จัก - ảnh 1

ผู้คนในเวียดนาม ก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่อย่างเป็นปรกติ ทุกๆ เช้า ผู้คนเหล่านั้น ยังคงมานั่งจิบกาแฟ สนทนาเล่าเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตของกันและกัน อีกทั้งยังมีผู้คนมานั่งรับประทานอาหาร อยู่ตามฟุตบาทให้เห็นจนชินตา เหมือนครั้งก่อนๆ ที่เคยมา

เสียงแตรรถ ที่เหมือนจะดูวุ่นวาย สำหรับนักท่องเที่ยว แต่มันคือ ชีวิตปรกติของชาวเวียดนาม ที่ใช้ชีวิตกันอยู่อย่างนี้การจราจร ที่ดูเหมือนจะดูวุ่นวาย คล้ายจะไม่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่มันคือ วิถีชีวิตความเป็นอยู่ ที่ดูเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่ง ของชาวเวียดนาม นั่นเอง... 
อำนาจ คำทอง (2011-2012)
#ThaiVietYEP

Komentar