ชนเผ่าเกอฮอในจังหวัดเลิมด่ง

เหตุนี้จึงทำให้ประเทศเวียดนามมีความหลากหลาย ทางชาติพันธุ์อยู่ไม่น้อย โดยสามารถจำแนกเป็นกลุ่มชาติพนัธุ์ได้ประมาณ 54 กลุ่ม ประกอบไปดว้ยชาวกิญ (Kinh) หรือ เหวียด (Viet) เป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดแบ่งเป็นร้อยละ90 ที่เหลืออีกร้อยละ 10 เป็นกลุ่มชาติพนัธุ์ต่างๆเช่น เย้า(Yao) หรือ ดาว (Dao) ฮวา (Hoa) เหมื่อง (Muong) หนุ่ง (Nung)ไต่(Tay) และ ไท (Thai) (Wit Bunditkun,2555,P123-130)โดยกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆเหล่านี้อาศัยอยู่ตามจังหวัดต่างๆทั่วประเทศ โดยชาติพันธุ์ที่ผู้เขียนสนใจนั้นอาศัยอยู่ในจังหวัดเลิมด่ง ซึ่งเป็นจังหวัดที่อยู่ในภูมิภาคที่สูงทางตอนใตข้องเวียดนาม มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจคือทะเลสาบเตวี่ยนเลิน อุทยานแห่งชาติก๊าตเตียน (Cat Tien) และ ภูเขาลังเบียง (Lang Biang) ซึ่งภูเขาลูกนี้ตั้งอยู่ในเมืองหลักที่กำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบันคือเมืองดาลด

เมืองดาลัด (Da Lat) หรือ ดาหลัต เป็นเมืองที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบสูงทางตอนเหนือของนครโฮจิมินห์และทางตอนใตข้องประเทศเวยีดนาม อยู่ในจังหวัดเลิมด่ง เป็นเมืองที่สมัยก่อนไม่ได้มีความเจริญ ชาวบ้านส่วนใหญ่อยู่ กันอย่างสงบ จนกระทั่ง ฝรั่งเศสได้เข้ามาพัฒนาเป็นเมืองตากอากาศเพราะเมืองดาลัดเป็นเมืองที่มีอากาศเย็นสบายตลอดทั้งปีรวมถึงได้นำสิ่งก่อสร้างที่เป็นเอกลกัษณ์ของฝั่งยุโรปมาสร้างไว้ที่เมืองดาลดัมากมาย ซึ่เมืองดาลัดนั้นเกิดจากคำ 2 คำ คือ “ดา”ซี่งแปลว่าแหล่งกำเนิดแม่น้ำกามลี ส่วนคำว่า “ลัด”คือชื่อที่เรียกชนเผ่าชนเผ่าหนึ่งนั่นคือชนเผ่าเกอฮอ

ชนเผ่า เกอฮอนั้นยังประกอบไปด้วยกลุ่มย่อย อีก 5 กลุ่มได้แก่เกอฮอเซอเร (Srae) เกอฮอจิล (Cel) เกอฮอหม่า (Ma) เมอนง(Menong) และเกอฮอลัด (Lach) โดยส่วนใหญ่จะ ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ปลูกพืช เลี้ยงสัตว์และงานหัตถกรรมต่างๆ จากกลุ่มชนเผ่าเกอฮอ ท้ังหมด 5 กลุ่มดังกล่าวมานี้ชนเผ่าที่ยังคงรักษาวัฒนธรรมและยังคงสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน คือ ชนเผ่า“เกอฮอลัด โดยเป็นกลุ่มที่ถูกแบ่งอยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก (Austroasiatic languages)ในกลุ่มย่อ ยมอญ-เขมร (The Mon-Khmer sub-group) มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่เรียบง่ายและ ยังคงรักษาวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเช่นการแต่งกาย ที่มีรูปแบบต่างกันระหว่างหญิงกับผู้ชายคือผู้หญิงเกอฮอลดั จะสวมใส่กระโปรงยาวเสื้อเอวสั้นน ส่วนผู้ชายชาวเกอฮอลดัจะสวมใส่เสื้อแขนสั้น และผ้าคลุมศีรษะโดยในส่วนผู้ชายจะมีลกัษณะการแต่งกายอยู่2 แบบคือสา หรับคนธรรมดาทั่วไปจะใส่ชุดที่เรียกวา่ ตรอน ซึ่งเป็นลกัษณะผ้าปกติและไม่มีลวดลาย ส่วนในแบบที่สองนั้นจะใช้สำหรับผู้ที่มีอำนาจในครอบครัวหรือผู้นำหมู่บา้น โดยจะมีความแตกต่างคือจะมีลวดลายในการปักบนผ้าและสีสันที่มากกว่าปกติ

อีกทั้งชาวเกอฮอลัดยังมีเครื่องดนตรีที่แสดงออกทางความคิดผ่านการบรรเลงทำนองอย่างไพเราะเช่น เครื่องดนตรีชิง โดยเป็นเครื่องดนตรีที่มีลักษณะเป็นเหมือนฆ้องบรรเลงรวมกัน 6 ใบที่เรียกว่าวง ชิง โป ที่ใช้บรรเลงในวัฒนธรรมของชาวเกอฮอลัดมาจนถึงในปัจจุบัน

จากการได้รู้จักชาวเกอฮอลัดที่เป็นกลุ่มชนที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในเมืองดาลัดทำให้รู้ว่า ชาวเกอฮอลัดคือกลุ่มชนที่มีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง อีกท้ังยังคงรักษาวัฒนธรรมรวมถึงการสืบทอดเครื่องดนตรีมาจากบรรพบุรุษ ทำให้ชาวเกอฮอลัดคือกลุ่มชนที่มีความน่าสนใจและหากท่าน ผู้อ่านได้ไปเที่ยวเมืองดาลัด ผู้เขียนอยากขอแนะนำให้ลองไปภูเขาลังเบียง และไปเยี่ยมชมหมู่บ้านของชาวเกอฮอลัดและหากมีโอกาสคงได้เห็นดนตรีในวัฒนธรรมของชาวเกอฮอลัดเป็นแน่แท้./.

ผู้เขียน ชินพัฒน์ ไทพาณิชย์