เวียดนามเป็นประเทศที่ส่งออกชารายใหญ่อันดับที่ 5 ของโลกแต่เครื่องหมายการค้าชาของเวียดนามยังไม่เป็นที่รู้จักของตลาดโลกมาก นักเนื่องจากชาที่ส่งออกถึงร้อยละ 95 เป็นผลิตภัณฑ์ชาดิบ ดังนั้นจำเป็นที่จะต้องพัฒนาเครื่องหมายการค้าชาเวียดนามเพื่อเป็นการยืนยัน ถึงสถานะของชาเวียดนามบนเวทีโลก

       เวียดนามมีเขตที่ปลูกชาที่มีคุณภาพสูงหลายแห่งด้วยเครื่องหมายการค้าที่มีชื่อเสียง เช่น ชา Tan Cuong ของจ. Thai Nguyen ชา Moc Chau ของจ. Son La ชา Suoi Giang ของจ. Yen Bai และชา San Tuyet ของจ. Ha Giang เป็นต้น ซึ่งในนั้นจ. Thai Nguyen ถือเป็นเมืองเอกของชาวน.เนื่องจากมีพื้นที่การปลูกถึง 1 หมื่น 8 พันเฮ็กต้า  จากการประยุคใช้มาตรฐานเวียดแก๊ป จ. Thai Nguyen สามารถผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพดีและมีเสถียรภาพ แต่การจดทะเบียนคุ้มครองยี่ห้อ แหล่งผลิตและหนังสือรับรองเครื่องหมายการค้าสำหรับชา Thai Nguyen ยังไม่ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก  นาย Dang Viet Thuan รองประธานคณะกรรมการประชาชนจ. Thai Nguyen ได้เผยว่า“จนถึงขณะนี้ พวกเราได้มีเครื่องหมายการค้าชา Tan Cuong, Hoang Binh  มี         และมีเครื่องหมายการค้าชาร่วมกันสำหรับชา Thai Nguyen ทั้งหมด แต่ผมคิดว่า ยี่ห้อดังกล่าวยังไม่สามารถปกป้องชา Thai Nguyen ในตลาดโลกได้ ดังนั้นจำเป็นและต้องเร่งทำการจดทะเบียนคุ้มครองเครื่องหมายการค้าของชา Thai Nguyen ในตลาดโลกเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน”

            ปัจจุบัน สถานประกอบการส่วนใหญ่เพียงให้ความสนใจต่อการสร้างสรรค์เครื่องหมายการค้าผลิตภัณฑ์ชาและสินค้าการเกษตรเท่านั้น หากยังไม่ทำการจดทะเบียนคุ้มครองยี่ห้อ แหล่งผลิตและหนังสือรับรองเครื่องหมายการค้าให้แก่ท้องถิ่น  นาย Dao Anh Tuan ประธานสมาพันธ์ชาวน.เสนอว่า     “ ถ้าหากเป็นปัญหาเครื่องหมายการค้าของบริษัทถือว่าเป็นเรื่องที่ทำง่ายกว่าเพราะว่าแต่ละบริษัทจะมีเจ้าของ 1 คนเท่านั้น  แต่ถ้าหากเป็นเครื่องหมายการค้าและของท้องถิ่น ซึ่งมีเจ้าของหลายคน หรือเป็นทรัพย์สินของจ.และประเทศ จึงจะไม่มีหน่วยงานใดๆออกมาแสดงความรับผิดชอบในการคุ้มครองเครื่องหมายการค้า”

           

      แม้เครื่องหมายการค้าแห่งชาติของชาวน.ได้รับการสร้างสรรค์ในหลายปีมานี้และจนถึงขณะนี้ ชาวน.ได้ถูกจดทะเบียนการคุ้มครองใน 77 ประเทศทั่วโกลแต่ยังมีสถานประกอบการเพียง 20 แห่งได้จดทะเบียนเข้าร่วมการผลิตชาตามมาตรฐานของชาเวียด เพราะว่าสถานประกอบการส่วนใหญ่ให้ความสนใจต่อกำไรในระยะสั้นเท่านั้น จึงอยากขายได้ด้วยปริมาณมากที่สุดและไม่ให้ความสนใจต่อการสร้างสรรค์เครื่องหมายการค้า ซึ่งได้เปิดโอกาสให้สถานประกอบการต่างชาติซื้อชาวน.ด้วยราคาต่ำ  ดังนั้นทางสมาพันธ์ชาวน.ได้เรียกร้องให้รัฐประกาศข้อกำหนดว่า ชาที่ส่งออกต้องบรรลุมาตรฐานชาViet  แต่ข้อเรียกร้องดังกล่าวยังไม่ได้รับความสนใจจากภาครัฐ  นอกจากนี้ ยังมีการอนุญาติให้ก่อสร้างโรงงานผลิตชาจำนวนมากเกินไป ซึ่งทำให้เกิดกรณีที่ขาดแคลนวัตถุดิบและโรงงานเหล่านี้ต้องพยายามซื้อวัตถุดิบให้ครบปริมาณเท่านั้นโดยไม่สนใจต่อคุณภาพ ดังนั้นเวียดนามจึงสามารถส่งออกชาด้วยราคาที่เป็นครึ่งหนึ่งของชาที่ผลิตจากประเทศต่างๆทั่วโลกเท่านั้น ดังนั้นถึงแม้ว่าทำการส่งออกในปริมาณเยอะแต่มูลค่าเฉลี่ยในแต่ละปีเพียงบรรลุ 133 ล้านเหรียญสหรัฐเท่านั้น

      วน.กำลังพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ถึงปี 2015 จะส่งออกชาได้ 2 แสนตันต่อปี รวมมูลค่า 400 ล้านเหรียญสหรัฐ แต่เพื่อบรรลุเป้าหมายดังกล่าว นอกจากการยกระดับคุณภาพของผลิตภัณฑ์แล้ว หน่วยงานที่ปลูกชาและทางการปกครองท้องถิ่นควรให้ความสนใจต่อการสร้างสรรค์เครื่องหมายการค้าและจดทะเบียนคุ้มครองเครื่องหมายการค้านั้นในทั่วโลกอีกด้วยเพื่อเปิดโอกาสมากขึ้นให้แก่การส่งออกชาแทนให้การส่งออกวัตถุดิบของชาในปัจจุบัน./.