ในตลอดเวลาที่ปฏิบัติภารกิจต่างๆ ในกองทัพ ทหารผ่านศึก หว่างฝุกฮึง ได้เข้าร่วมการต่อสู้ในสมรภูมิต่างๆ ทั่วประเทศ แต่สมรภูมิที่จดจำได้ดีที่สุดคือยุทธนาการเตยเงวียนเมื่อปี 1975 ในขณะนั้น เขามียศร้อยโทอาวุโส ดำรงตำแหน่งรองผู้ชี้นำทางการเมืองประจำกองพันที่ 7 กรมทหารที่ 149 ซึ่งปัจจุบันคือกรมทหาร 98 สังกัดกองพล 316 กองทัพภาคที่ 2 โดยได้นำหน่วยรบบุกเข้าสำนักงานกองบัญชาการกองพลที่ 23 ในเมืองบวนมาถวด ที่ฝ่ายศัตรูเชื่อมั่นว่า ไม่มีใครสามารถบุกยึดได้ นี่เป็นการโจมตีใส่ศูนย์บัญชาการหลักของฝ่ายศัตรู โดยทหารเวียดนามสามารถบุกยึดและธงแห่งชัยชนะโบกสะบัดอย่างสง่างาม นาย หว่างฝึกฮึง เล่าว่า

“ตอนนั้น ผมเงยหน้ามองบนยอดเสาธงของฝ่ายศัตรูและเห็นธงแดงน้ำเงินดาวเหลืองของเราโบกสะบัดอย่างสง่างาม  เพื่อบันทึกช่วงเวลานี้ ผมและทหารเพื่อนร่วมรบนายหนึ่งได้ดึงธงลงมา แล้วผมใช้ปากกาเขียนข้อความที่มุมขวาล่างของธงว่า "B2-C1-D7 - กองพันบั๊กท้ายได้ปักธงผืนแรกนี้เหนือกองบัญชาการ F23 (บวนมาถวด) เวลา 11.00 น.วันที่ 11 มีนาคมปี 1975" บั๊กท้ายเป็นระหัสลับของกรมทหาร 149 ขณะที่โจมตีใส่เมืองบวนมาถวด และผมก็ไม่ลืมที่จะเขียนคำว่า “ฮึง” ไว้ด้านล่างด้วย”

การต่อสู้นัดแรกเปิดยุทธนาการ เตยเงวียน บุกยึดเมืองบวนมาถวดได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่ ทหารผ่านศึก หว่างฝุกฮึงและเพื่อนร่วมรบได้มีส่วนร่วมไม่น้อยต่อชัยชนะดังกล่าว และปัจจุบันนี้ ผืนธงอันศักดิ์สิทธิ์นี้กำลังถูกเก็บไว้ที่ห้องประวัติศาสตร์ของกรมทหาร 98 กองพล 316 ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความมุ่งมั่นต่อสู้และความกล้าหาญสละชีพเพื่อชาติของเจ้าหน้าที่ทหารกองพล 316 รุ่นแล้วรุ่นเล่า

        “ ทหารกรมทหาร 98 ต่างพยายามปฏิบัติตามตัวอย่างของทหารรุ่นแล้วรุ่นเล่าเพื่อสร้างสรรค์ให้ทางกรมฯ เป็นกรมวีรชนในยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงใหม่”

        “ในภารกิจการปฏิวัติที่นับวันเพิ่มสูงขึ้น เจ้าหน้าที่ทหารแต่ละนายของกรมฯ ต่างมุ่งมั่นตั้งใจสร้างสรรค์กรมฯ ให้มีความเข้มแข็งรอบด้าน ส่งเสริมเกียรติประวัติอันรุ่งโรจน์ของกรมฯ ในเวลาที่จะถึง”

ลายมือพิเศษของนายทหาร หว่างฝุกฮึง

สงครามสิ้นสุดลง ทหารผ่านศึก หว่างฝึกฮึง ยังคงปฏิบัติภารกิจในกองทัพต่อไป และได้เลื่อนยศเป็นพันเอก ดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคในกรมฯ แล้วเป็นอาจารย์ในสถาบันรัฐศาสตร์การเมือง แต่เขายังคงมีความปรารถนาอันแรงกล้าคือสามารถค้นหาอัฐิของเพื่อนร่วมรบมากที่สุด เพราะว่า ในฐานะผู้ชี้นำการต่อสู้โดยตรง เขาเคยเห็นทหารเพื่อนร่วมรบหลายนายได้เสียชีวิตต่อหน้าต่อตา โดยเฉพาะที่เสียชีวิตก่อนวินาทีแห่งชัยชนะของประเทศ และยังหาอัฐิของทหารหลายๆ นายไม่พบ

“ในตลอดกว่า 30 ปีที่ปฏิบัติภารกิจในกองทัพ ผมยังไม่สามารถลืมความเสียสละและความรักอันอบอุ่นของเพื่อนร่วมรบ โดยเฉพาะเพื่อนร่วมรบที่ได้สละชีพเพื่อชาติ โดยอัฐิของหลายๆ คน ยังหาไม่พบ นั่นคือความเจ็บปวดเมื่อผมคิดถึงเพื่อนร่วมรบ การเสียสละอันยิ่งใหญ่นั้นได้ช่วยให้ประชาชาติเวียดนามได้อยู่ในยามสันติภาพในปัจจุบัน ดังนั้น ผมคิดว่า จะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อค้นหาอิฐิของเพื่อนร่วมรบที่จากไปให้ได้”

        ในปีนี้ ทหารผ่านศึก หว่างฝุกฮึง อายุกว่า 70 ปี ยังคงติดตามข่าวสารและหาข้อมูลเกี่ยวกับเพื่อนร่วมรบอยู่เสมอ แม้จะเป็นเพียงข้อมูลเล็กน้อยหรือเรื่องราวสั้น ๆ เกี่ยวกับเพื่อนร่วมรบ เขาก็รวบรวมบันทึกไว้ในสมุดโน้ตแล้วหาทางแจ้งให้ครอบครัวหรือญาติมิตรของทหารพลีชีพนายนั้นรับทราบ บางทีข้อมูลเหล่านี้ก็สามารถช่วยให้ครอบครัวของพวกเขาสามารถค้นพบอัฐิของพวกเขาได้ จึงช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในใจทหารผ่านศึก หว่างฝุกฮึงได้บางส่วน พร้อมทั้งเป็นการสำนึกในบุญคุณที่เขาอยากมอบให้กับผู้ที่ได้สละชีพเพื่อเสรีภาพและเอกราชของประเทศ

        ชัยชนะในวันนั้นพร้อมกับความทรงจำในสมรภูมิถูกเขียนไว้ในไดอารี่การต่อสู้ที่ทหารผ่านศึก หว่างฝึกฮึง ยังคงเก็บรักษาไว้ในตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับช่วงเวลาที่ดุเดือดที่เขาและเพื่อนร่วมรบได้ร่วมกันช่วงชิงเอกราชมาให้แก่ประเทศ โดยเฉพาะการต่อสู้ในวันที่ 11 มีนาคมปี 1975 และธงแห่งชัยชนะที่มีลายมือของตนถือเป็นความทรงจำที่ไม่สามารถลืมได้ของทหารผ่านศึก หว่างฝุกฮึง.