ชั้นเรียนสำหรับเด็กมักจะจัดในช่วงปิดเทอมหน้าร้อนเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อการศึกษาในโรงเรียนและยังช่วยให้เด็กได้เรียนรู้ภาษาแม่เพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์ภาษาพูดและภาษาเขียนของชนเผ่าตน อีกทั้งยังมีบางวัดเปิดชั้นเรียนตามตารางการเรียนของหน่วนงานการศึกษาสำหรับผู้เรียนที่เป็นประชาชนทั่วไปและพระสงฆ์  พระกิมหว่างจูง จากอำเภอจ่ากู๊ ที่มาเรียนภาษาที่วัดโองแมด เผยว่า "ปีหนึ่งเรียน 9 เดือน มีวันหยุด 4 วันในทุกเดือน สำหรับหลักสูตรการเรียนวิชาภาษาเขมรก็เหมือนหลักสูตรระดับมหาวิทยาลัย มีวิชาเรียนรวม 10 วิชา เช่น ภาษาเขมร วรรณคดี คณิตศาสตร์ ภาษาบาหลี เป็นต้น แต่ละวิชาเรียน 4 ชั่วโมง เรียนตั้งแต่ชั้น ป.1-ม.6 ครูก็เป็นคนอำเภอเตี๋ยวเกิ่น ที่เคยไปศึกษาภาษาบาลีระดับ ดร.ที่อินเดียแล้วอาสามาสอนให้ฟรี"

ห้องเรียนที่วัด กอมโปงดูง

สำหรับวัดต่างๆ อุปสรรคที่ถือว่ายากที่สุดในปัจจุบันคือนับวันมีนักเรียนที่สนใจมาเรียนเพิ่มมากขึ้น แต่ห้องเรียนและครูสอนมีไม่เพียงพอ ส่วนครูผู้สอนก็ไม่ได้ผ่านการฝึกอบรมวิชาชีพในการเป็นครู แต่ด้วยความตระหนักถึงการอนุรักษ์ภาษาชนเผ่า บรรดาผู้ปกครองของเด็กๆ ก็ร่วมส่งเสริมให้ลูกหลานไปเรียนที่วัด คุณ กิมถิซอฟาต ชาวจังหวัดจ่าวิงห์ ที่พาลูกไปเรียนที่วัดโองแมด เผยว่า คนท้องถิ่นไปเรียนเยอะมาก ซึ่งเมื่อเรียนจบก็หางานทำได้ง่ายขึ้น

นอกจากสอนภาษาชนเผ่าแล้ว ทางวัดยังให้ความรู้ในเรื่องคุณธรรม หลักการดำเนินชีวิต ความกตัญญูรู้คุณและการปฏิบัติต่อกัน ซึ่งช่วยเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ให้แก่ผู้เรียนในการพัฒนาเติบโตเป็นคนที่ทำประโยชน์ต่อสังคม พระมหาเถระ เซิน เเกน เน ที่วัดโองแมด กล่าวว่า"ที่วัดมีชั้นเรียนสำหรับพระสงฆ์และพุทธศาสนิกชน ห้องเรียนมีนักเรียน 31 คน ปีหนึ่งสอน 9 เดือน มีการสอนเรื่องพุทธศาสนาด้วยโดยระดับพื้นฐานเรียน 3 ปี ระดับกลางเรียน 4 ปี รวมหลักสูตรการเรียนเป็น 7 ปี."

การเปิดชั้นเรียนภาษาชนเผ่าเขมรของวัดต่างๆในจังหวัดจ่าวิงห์เป็นงานที่มีความหมายอย่างยิ่ง ซึ่งมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ภาษาเขมรทั้งภาษาพูดและภาษาเขียนสำหรับชุมชนเผ่าเขมรในท้องถิ่น.