*** บ้านไม้ใต้ถุนสูงธรรมดาๆหลังหนึ่งตั้งอยู่ใจกลางกรุงฮานอยคือสถานที่ที่ลุงโฮได้พักอาศัยและทำงานเป็นระยะเวลานานที่สุดในชีวิตการเคลื่อนไหว ต่อสู้ปฏิวัติของท่าน สถานที่แห่งนี้หาใช่เป็นแต่เพียงสถานที่ประวัติศาสตร์เท่านั้น บ้านหลังนี้ยังเป็นมรดกทางด้านสถาปัตย์และทางด้านวัฒนธรรมจิตวิญญาณของ เวียตนามด้วย  บ้านลุงโฮ เป็นโบราณสถานที่สำคัญที่สุด ที่ตั้งอยู่ในเขตโบราณสถานทำเนียบประธานประเทศ นักท่องเที่ยวที่มาเยือนที่แห่งนี้ มักตั้งข้อสังเกตว่า ทำไมอยู่ใจกลางเมืองหลวงอย่างนี้ลุงโฮถึงชอบอยู่อาศัยในบ้านไม้ใต้ถุนอย่างนี้
ในช่วงสงครามต่อต้านนักล่าเมืองขึ้นฝรั่งเศส ที่เขตปลดปล่อยเวียตบั๊ก ลุงโฮอาศัยอยู่ในบ้านใต้ถุนทำจากไม่ไผ่ ช่วงระยะเวลา 9 ปีแห่งการต่อสู้กู้ชาติ ลุงโฮได้ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเพื่อนร่วมชาติบรรดาชนเผ่าต่างๆในเขต เวียตบั๊ก ดังนั้นเมื่อสันติภาพกลับคืน ลุงโฮกลับสู่กรุงฮานอย ท่านยังคงระลึกถึงเรื่องราวแต่หนหลัง ในปี 1954 เมื่อลุงโฮกลับมาพำนักในเมืองหลวง ท่านปฏิเสธที่จะอาศัยอยู่ในทำเนียบอันหรูหรา โดยลุงโฮจะต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองในทำเนียบเท่านั้น ส่วนที่พักของท่านจะเป็นบ้านหลังเล็กๆ ของช่างไฟฟ้าที่อยู่หลังทำเนียบ
ครั้งหนึ่งลุงโฮ กลับจากเยี่ยมประชาชนที่จังหวัด ถายเงียน ช่วงที่อยู่ระหว่างเดินทางกลับฮานอย ท่านก็ได้ปรารภกับคณะผู้ติดตามว่าอยากจะสร้างบ้านไม้ใต้ถุน ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามของสระน้ำเพื่อพักอาศัยและทำงานให้ปลอดโปร่ง อากาศถ่ายเทสะดวก ตามดำริของลุงโฮ  ฤดูร้อนปี 1958 บ้านพักได้เริ่มลงมือสร้าง ออกแบบโดยสถาปนิก เหงียน วัน นิงห์ ..คุณนิงห์เป็นหนึ่งในแปดสถาปนิกคนเวียตนาม ที่จบจากวิทยาลัยจิตรกรรมอินโดจีนเป็นรุ่นแรก ก่อนการออกแบบลุงโฮได้เสนอข้อคิดเห็นแลกเปลี่ยนกับสถาปนิกด้วย โดยท่านเสนอว่าให้ออกแบบเหมือนกับบ้านที่ท่านเคยอาศัยอยู่ในเขตเวียตบั๊ก แต่ให้ใช้วัสดุเป็นไม้ที่แข็งแรง ชั้นบนมีสองห้องเล็กๆ แต่ละห้องพอดีสำหรับอยู่ได้คนเดียว ตัวบ้านจึงออกมาในรูปแบบคล้ายบ้านพักอาศัยของพี่น้องชนเผ่า มีสองชั้น ชั้นบนมีสองห้อง ใช้เป็นห้องนอนและห้องทำงานในหน้าหนาว ชั้นล่างใต้ถุนโล่งใช้ทำงานในหน้าร้อน เช่นใช้เป็นที่ประชุมของคณะกรมการเมือง พรรคคอมมิวนิสต์เวียตนาม ตัดสินปัญหาสำคัญๆของการปฏิวัติเวียตนาม เป็นสถานที่ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองที่สำคัญ ๆ ของชาติ  บริเวณหน้าบ้านจะมีสระเลี้ยงปลา  ในสระมีปลานานาพันธุ์แหวกว่ายสวยงาม ในช่วงที่ลุงโฮ ยังมีชีวิตอยู่ทุกวันหลังจากเวลาเลิกงานช่วงบ่าย ท่านจะออกมานั่งตกปลาและให้อาหารปลาที่หน้าบ้าน อาหารปลาจะเป็นรำข้าว ขนมปัง ข้าวตากแห้งปั้นเป็นก้อนๆ ก่อนให้อาหารท่านจะปรบมือเรียกปลามารับอาหาร นานวันเข้าเสียงปรบมือก็ทำให้ปลาเกิดความเคยชินเมื่อได้ยินเสียงปรบมือก็จะ พากันออกมารับอาหาร ทุกปีในวันสำคัญเช่นวันตรุษเต๊ดเวียตนาม ลุงโฮก็จะให้นำปลาในสระทำอาหารเลี้ยงพนักงานคนใกล้ชิดท่าน หรือนำไปมอบให้แก่ผู้นำพรรครัฐ เป็นต้น ลูกหลานเวียตนามทุกคนที่ได้มาเยือนบ้านลุงโฮ จะมีความประทับใจในจริยวัตรอันงดงามของลุงโฮ ในการดำรงชีพอย่าง พอเพียง สมถะ กลมกลืนกับธรรมชาติ ไม่ยึดติดกับลาภยศ สรรเสริญถึงแม่ว่าท่านจะเป็นถึงผู้นำประเทศมีตำแหน่งหน้าที่ใหญ่โต แต่ก็ไม่หลงใหลได้ปลื้มยึดติดไปกับภาพมายาเหล่านั้น รู้ถึงสัจธรรมของชีวิตมนุษย์ที่ตายไปก็ไม่สามารถนำเอาสิ่งใดไปได้ คุณธรรมการดำเนินชีวิตของท่านเป็นตัวอย่างคำสอนอันล้ำค่าที่ชนรุ่นหลังควร ที่จะปฏิบัติตามเป็นอย่างยิ่ง