บรรดาทหารลากเข็นปืนใหญ่อย่างยากลำบาก ( ภาพจากแฟ้ม )

แม้ปีนี้ คุณลุง ฝ่าม ดึ๊ก กือทหารผ่านศึกสงครามเดียน เบียน ฟู จะมีอายุมากกว่า ๘๐ ปีแล้วก็ตาม แต่ท่านยังคงเป็นวิทยากรบรรยายเรื่องการสู้รบของตนเอง ณ สมรภูมิ เดียน เบียน ฟู และของเพื่อนร่วมรบของกรมทหารปืนใหญ่ ๓๖๗ ตามโรเรียนและองค์การมวลชนต่างๆในพื้นที่จังหวัดเดียน เบียน ทั้งนี้เพื่อถ่ายทอดความรักชาติและรักภูมิลำเนาตลอดจนไฟแรงในวัยหนุ่มยามสงครามให้แก่คนรุ่นใหม่  ทุกครั้งที่ไปบรรยายนั้น ท่านมักจะสวมใส่ชุดทหารที่สีตกตามกาลเวลาและติดเหรียญอิสริยาภรณ์และเหรียญต่างๆที่พรรคและรัฐได้มอบให้เนื่องจากมีส่วนร่วมในยุทธนาการเดียน เบียน ฟูและสร้างผลงานในภารกิจการสร้างสรรค์ประเทศ  คุณลุงกือยังจำวันที่ตนเข้าประจำการทหารและร่วมรบในยุทธนาการเดียน เบียน ฟู ได้ โดยเขาเป็นหนึ่งในทหารของกองกำลังทหารหลักของเวียดนามที่ได้รับเลือกไปร่วมการฝึกอบรมเกี่ยวกับปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน ณ ประเทศจีนเมื่อปีค.ศ.๑๙๕๒  การคัดเลือกทหารปืนใหญ่นั้นเข้มงวดมากโดยต้องมีคุณสมบัติหลายอย่างเช่น ต้องเป็นทหารที่เคยผ่านศึกสงคราม มีจิตใจที่กล้าหาญและมุ่งมั่น  มีสุขภาพแข็งแรงและว่องไวตลอดจนต้องซื่อสัตย์ต่อการปฏิวัติ เมื่อร่วมการฝึกอบรมเสร็จ ปีค.ศ.๑๙๕๓ ทหารหนุ่มกือก็กลับประเทศเข้าร่วมยุทธนาการเดียน เบียน ฟู และเข้าร่วมการเคลื่อนย้ายปืนใหญ่ขึ้นสู่สมรภูมิเดียน เบียน ฟู  ตั้งแต่เดือนธันวาคมค.ศ.๑๙๕๓ ถึงต้นเดือนมกราคมค.ศ.๑๙๕๔ ทหารปืนใหญ่ของกรม ๓๖๗ สามารถลากปืนใหญ่ ๑๒ กระบอก แต่ละกระบอกหนัก ๒.๔ ตันขึ้นสู่เดียน เบียน ฟู  คุณลุงกือเล่าว่า“ บรรดาทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่เข้าร่วมยุทธนาการฤดูใบไม้ผลิค.ศ. ๑๙๕๔ ยังจำได้ถึงระยะทางลากปืนใหญ่ที่เต็มไปด้วยความยากลำบากจากหน่า หญาน เข้าสู่ที่ราบเดียน เบียน ฟู่ ซึ่งเป็นฐานที่มั่นของฝรั่งเศส  พวกเราลากปืนด้วยแรงคน โดยมีทหารประมาณ ๘๐ – ๑๐๐ นายขนย้ายปืนใหญ่หนึ่งกระบอกหนัก ๒.๔ ตัน การเคลื่อนย้ายปืนใหญ่นั้นทำในช่วงกลางคืนและกลางป่าดง  มีบางช่วงทางเป็นโคลน พวกเราต้องเอาหินและตัดต้นไม้สร้างถนนเพื่อลากเข็นปืนใหญ่  และตอนกลางคืนมองอะไรไม่เห็นแต่ไม่สามารถใช้ไฟได้ จะมีทหารสองนายคลุมผ้าขาวเดินข้างหน้าเพื่อนำทาง  บางคืนลากปืนได้แค่ ๑ กิโลเมตรเท่านั้น ซึ่งลำบากเป็นอย่างมาก ” 

ลากปืนใหญ่ผ่านลำธารและป่าเขา

เวลาใกล้เทศกาลตรุษเต็ตปีมะเมียทหารปืนใหญ่ของกรม ๓๖๗สามารถลากเข็นปืนใหญ่เข้าสู่ที่ตั้งบนเขาซึ่งอยู่ห่างจากเนิน หดก เหลิบ ๔๐๐ เมตร รายล้อมที่ราบเดียน เบียน ฟู อย่างปิดลับมิดชิด โดยฝ่ายฝรั่งเศสมิได้รู้ระแคะระคายมาก่อนเลย สิ่งมหัศจรรย์นี้ถูกสร้างขึ้นจากเรี่ยวแรงของมนุษย์ ความเสียสละและจิตใจต่อสู้อย่างทรหดอดทนของทหารเวียดนาม  ภารกิจหลักของทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานคือยิงสนับสนุนทหารราบและทำลายกำลังทหารฝรั่งเศส  อีกทั้งต้องปฏิบัติตามคำมั่นที่ให้ไว้กับพลเอก หวอ เงียน ย้าปคือ  หน่วยปืนใหญ่แต่ละหน่วยจะยิงเครื่องบินของฝรั่งเศสตก ๑ ลำ  คุณลุง กือ เล่าต่อว่า เพื่อทำลายกองกำลังอันแข็งแกร่งของฝรั่งเศสอย่างสิ้นเชิง ทหารปืนใหญ่แต่ละนายต้องประสานปฏิบัติการกันอย่างกลมกลืน  คุณลุงกือ เล่าว่า  “ ทหารปืนใหญ่ ๗ นายที่ควบคุมปืนใหญ่หนึ่งกระบอกต้องเป็นหนึ่งเดียว แต่ละคนมีหน้าที่ไม่เหมือนกันเช่น บ้างคำนวณวิถีกระสุน บ้างกำหนดอัตราความเร็ว  บ้างบรรจุกระสุนเข้ากระบอกปืน   บ้างลำเลียงกระสุน บ้างเล็งยิงและบ้างปรับระดับและทิศทางแต่ต้องเป็นหนึ่งเดียวในการใช้เทคโนโลยีเพื่อยิงถูกเป้าหมาย  และจะยิงเมื่อมีคำสั่งเท่านั้น ”

แม้จะยากลำบากและต้องสละเลือดเนื้อแต่กรมทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน ๓๖๗ ของนายฝ่าม ดึ๊ก กือ สามารถยิงเครื่องบินของฝรั่งเศสตก ๕๒ ลำและยิงเครื่องบินเสียหายจำนวนหนึ่ง อันเป็นการมีส่วนร่วมในชัยชนะเดียน เบียน ฟู  ซึ่งเป็นชัยชนะที่ต้องแลกด้วยชีวิตของทหารหลายๆคนรวมทั้งทหารกรมปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน ๓๖๗ ด้วย

ขนย้ายปืนใหญ่เข้าสู่ที่ตั้งสำเร็จ

พลเอกหวอ เงวียน ย้าป รายงานยุทธนาการเดียน เบียน ฟู

เรื่องเล่าของคุณลุง ฝ่าม ดึ๊ก กือ เกี่ยวกับยุทธนาการเดียน เบียน ฟู และชีวิตการเป็นทหารปืนใหญ่ในยุทธนาการเมื่อ ๖๐ ปีก่อนนั้นเสมือนภาพยนตร์ตอนหนึ่งเกี่ยวกับชีวิตทหารในกรมทหารปืนใหญ่ ต่อสู้อากาศยาน ๓๖๗ ที่ช่วยให้คนรุ่นลูกรุ่นหลานเข้าใจและรู้สึกภาคภูมิใจในชัยชนะเดียน เบียน ฟู อันเลื่องลือไปทั่วโลกของกองทัพเวียดนาม ./.