“ผมอยากทำภาพยนตร์ด้วยมุมมองของผมเองที่สะท้อนประเทศและคนเวียดนามอย่างลึกซึ้ง นี่เป็นส่วนหนึ่งในความรู้สึกของผม ฮานอยเหมือนบ้านหลังที่ 2 ของผม ฮานอยของผม”
นี่คือเสียงบรรยายในช่วงต้นของภาพยนตร์ของนาย Jean Noel Poitrier อดีตเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสประจำเวียดนามซึ่งได้พาผู้ชมไปชมกรุงฮานอยผ่านมุมมองของชาวต่างชาติคนหนึ่งที่ได้อาศัยและทำงานในเวียดนามถึง 9 ปี โดยเฉพาะที่กรุงฮานอยถึง 4 ปีในฐานะเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสประจำเวียดนาม ขณะนั้น คุณ Jean ได้ไปเยือนทุกซอกทุกซอย ศึกษาและดื่มด่ำกับบรรยากาศที่เพื่อจดจำวินาทีที่สวยงามของกรุงฮานอย
“ผมไปทุกซอกทุกซอยในกรุงฮานอย ทั้งในเขตกลางเมืองและเขตเมืองใหม่ๆ บางพื้นที่น่าสนใจ สวยมากแม้จะเรียบง่ายก็ตาม ผมอยากให้ท่านทั้งหลายเห็นแง่มุมของผมเกี่ยวกับฮานอยและพาทุกท่านไปศึกษาพื้นที่ต่างๆของกรุงฮานอยที่มีคนรู้จักไม่กี่คนหรือถูกหลงลืมไปแล้ว หลังจากสิ้นสุดวาระตามตำแหน่งที่เวียดนาม นักการทูตหลายคนได้เขียนหนังสือเพื่อบันทึกความทรงจำเกี่ยวกับประเทศนี้แต่ผมเอง ผมเลือกทำภาพยนตร์เพราะอยากส่งความคิดและความรักของผมไปสู่คนฮานอยและคนเวียดนาม”
ในภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้ จะไม่มีทั้งโครงการก่อสร้างตามสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของกรุงฮานอย สถานที่ท่องเที่ยวที่คึกคักและน่าสนใจที่รู้จักกันดีของนักท่องเที่ยวต่างชาติ หากเขาเลือกสะท้อนภาพร้านค้าตามริมฟุตบาท หอพักเก่า ๆ ถนนเล็กๆและวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของผู้ใช้แรงงานซึ่งถือเป็นสิ่งที่สวยงามและมีเสน่ห์ในสายตาของอดีตเอกอัครรชาทูต Jean Noel Poitrier นางโงหว่างแอง ผู้ชมคนหนึ่งเผยว่า “สถานที่ที่คุณ Jean พาผู้ชมไปชมไม่ใช่สถานที่แปลกใหม่ของคนเวียดนามแต่ที่ใหม่คือ วิธีการนำพาผู้ชมเข้าถึงส่วนที่เรียบง่ายในชีวิตประจำวันของคนฮานอยแต่มีเสน่ห์และมีเอกลักษณ์ ซึ่งจากภาพยนตร์เรื่องนี้ คุณ Jean ได้สะท้อนให้ผู้ชมรับทราบเกี่ยวกับจิตใจและความลับที่ซ่อนอยู่ของกรุงฮานอยดังที่เขาได้แนะนำในช่วงต้นของภาพยนตร์”
 นาย Jean Noel Poitrier อดีตเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสประจำเวียดนาม |
ภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้มีความยาว 52 นาที ที่แนะนำทั้งอาหาร การจราจรและคนฮานอยที่คุณ Jean เรียกว่า “จิตวิญญาณของกรุงฮานอย” ซึ่งได้ถ่ายทอดออกมาอย่างแท้จริง เรียบง่ายและมีชีวิตชีวา คุณเลเหม่งหุ่ง ผู้ชมคนหนึ่งได้แสดงความคิดเห็นว่า “ผมชอบภาพท่านเอกอัครราชทูตนั่งทานก๋วยเตี๋ยวและข้าวเกรียบปากหม้อที่ร้านอาหารริมฟุตบาทและคุยกับคนขายอย่างสนุกสนาน ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ท่านยังแนะนำร้านขายอาหารว่างที่อร่อยๆในกรุงฮานอยซึ่งทำให้ผมประทับใจมาก ท่านดูเหมือนคนเวียดนามจริง ๆ ”
ในสายตาของคุณ Jean Noel Poitrier ฮานอยของเวียดนามก็มีหลายสิ่งหลายอย่างเหมือนกรุงปารีสของประเทศฝรั่งเศสและเมืองเวนิส ประเทศอิตาลีที่มีซอกซอยเล็กๆในย่านถนนโบราณ ดังนั้นในภาพยนตร์เรื่อง “ฮานอยของฉัน” จึงมีการฉายแทรกระหว่างภาพกรุงฮานอยกับภาพของถนนต่างๆในยุโรปเพื่อช่วยให้ผู้ชมสามารถเปรียบเทียบความเหมือนและความแตกต่างระหว่างกรุงฮานอยกับเมืองต่างๆในยุโรป คุณ Jean Noel Poitrier บอกว่า ภาพยนตร์สารคดีชุดนี้คือของขวัญที่ท่านมอบให้แก่คนฮานอยดังนั้นท่านได้เข้าร่วมทุกขั้นตอนในการทำภาพยนตร์เรื่องนี้ ตั้งแต่การวางแนวทาง ความคิดไปจนถึงการเป็นผู้ช่วยผู้กำกับ การเขียนคำอธิบายและการพากย์เสียงเป็นภาษาเวียดนามและภาษาฝรั่งเศส โดยเฉพาะการที่ได้เรียนภาษาเวียดนามในตลอด 20 ปีได้ช่วยให้ภาษาเวียดนามที่ท่านใช้ในภาพยนตร์เรื่องนี้มีความเป็นกันเอง ซึ่งช่วยให้ผู้ชมรู้สึกคุ้นเคยและมีความเข้าใจเกี่ยวกับความรักของเขาต่อกรุงฮานอย
ปิดท้ายภาพยนตร์สารคดี “ฮานอยของฉัน” ได้พาผู้ชมไปดื่มด่ำกับอารมณ์ที่แสนโรแมนติกจากเพลง “คิดถึงฤดูใบไม้ร่วงฮานอย” ของนักดนตรีจิ่งกงเซินผู้ล่วงลับ โดยฮานอยในเพลงและภาพยนตร์เรื่องนี้แม้จะมีความ
เรียบง่ายแต่ก็สวยงามเป็นเสน่ห์ และมีความเป็นไปได้ว่า หลังจากที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่ละคนก็อาจจะเลือกวิธีการค้นคว้าของตนเองเพื่อสัมผัสถึงความงามที่ยังซ่อนอยู่ของกรุงฮานอยเหมือนคุณ Jean Noel Poitrier.