สถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมในเวียดนามมีจำนวนคิดเป็นร้อยละ 97 จากสถานประกอบการทั้งหมด ซึ่งมีบทบาทสำคัญต่อเศรษฐกิจของประเทศ แม้การสนับสนุนสถานประกอบการเหล่านี้ได้มีขึ้นตั้งแต่ปี 2001 แต่ยังไม่สามารถมองเห็นประสิทธิภาพที่ชัดเจน สิ่งที่สถานประกอบการต้องการคือ ข้อกำหนดการสนับสนุนเกี่ยวกับการมีพื้นที่ทำการผลิตและรับทราบแผนการจัดซื้อของภาครัฐ เป็นต้น แต่นโยบายต่างๆมีแค่ข้อกำหนดทั่วๆไปเท่านั้น ยังไม่มีข้อกำหนดที่ชัดเจนเกี่ยวกับการสนับสนุนดังกล่าว ทั้งนี้ทำให้มีสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมเพียงร้อยละ 30 เท่านั้นที่สามารถเข้าถึงโครงการสนับสนุนต่างๆ ส่วนที่เหลืออาจยังไม่ทราบหรือไม่สามารถเข้าถึงได้

อย่างไรก็ตาม สถานประกอบการยังคงรอคอยร่างกฎหมายที่สนับสนุนอยู่ โดยรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวางแผนและการลงทุนดั่งฮวีดงได้เผยว่า ร่างกฎหมายสนับสนุนสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมเป็นกรอบทางนิตินัยระดับสูงสุดที่มีความต่อเนื่อง เป็นเอกภาพและรอบด้านสำหรับสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม ซึ่งช่วยขยายจำนวนสถานประกอบการและยกระดับคุณภาพในการประกอบธุรกิจของสถานประกอบการภาคนี้ ผ่านการร่างนโยบายและโครงการช่วยเหลืออย่างพร้อมเพรียงบนพื้นฐานของการสนับสนุนที่มีการคัดเลือกให้สอดคล้องกับเป้าหมายและแนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ จุดแข็งของแต่ละท้องถิ่นและแหล่งพลังของประเทศ โดยเฉพาะร่างกฎหมายฉบับนี้จะระบุอย่างชัดเจนเกี่ยวกับหน้าที่และบทบาทของรัฐบาล สำนักงานส่วนกลางและท้องถิ่น รวมทั้งองค์กรสังคมและภาคเอกชนในการสนับสนุนสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม ปรับปรุงระบบการปฏิบัตินโยบายสนับสนุนสถานประกอบการเหล่านี้จากส่วนกลางไปยังท้องถิ่น นายเลกวน ผู้แทนรัฐสภากรุงฮานอยประเมินว่า “ร่างกฎหมายฉบับนี้ได้จัดทำขึ้นอย่างรอบคอบ มีรายละเอียดและเนื้อหาที่ครอบคลุมความต้องการส่วนใหญ่ของสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม รวมทั้งข้อกำหนดใหม่ๆ เช่น  การสนับสนุนด้านเทคโนโลยีและการเงินเป็นต้น”

การสนับสนุนนี้จะไม่มีการเลือกปฏิบัติเนื่องจากในร่างกฎหมายได้แบ่งกลุ่มสถานประกอบการตามระดับการช่วยเหลือต่างๆ ไม่มีกรณีที่รัฐเข้าไปอุดหนุนให้แก่สถานประกอบการที่ขาดความสามารถและอาจล้มละลาย ซึ่งช่วยให้สถานประกอบการที่มีศักยภาพได้รับการสนับสนุนเพื่อการพัฒนาอย่างเต็มที่ แต่อย่างไรก็ตาม ผู้แทนรัฐสภาบางคนได้เสนอว่า ต้องลดกลุ่มเป้าหมายที่ได้รับประโยชน์จากร่างกฎหมายดังกล่าว นายหวูเตี๊ยนหลก ผู้แทนรัฐสภาจังหวัดท้ายบิ่งห์เสนอว่า “ผมขอเสนอให้กฎหมายฉบับนี้สนับสนุนสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมของภาคเอกชนภายในประเทศเท่านั้น เพราะไม่ละเมิดหลักการขององค์การการค้าโลกและข้อตกลงการค้าเสรีฉบับอื่นๆ สองคือในสภาวการณ์ที่แหล่งเงินทุนสนับสนุนให้แก่สถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมมีจำกัด จึงควรให้สิทธิพิเศษให้แก่สถานประกอบการภายในประเทศเท่านั้น”

ร่างกฎหมายสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมจะส่งผลโดยตรงต่อสถานประกอบการกว่า 5 แสนแห่งส่วนร่างกฎหมายลงทุนฉบับแก้ไขและเพิ่มเติมนี้จะส่งผลต่อสถานประกอบการจำนวนมาก เพราะกฎหมายฉบับปัจจุบันได้กำหนด 267 แขนงอาชีพที่ต้องมีเงื่อนไขในด้านกลาโหม ความมั่นคง ตุลาการ แรงงาน ทหารทุพพลภาพและสังคม คมนาคมขนส่ง สารสนเทศและการสื่อสาร การศึกษาและฝึกอบรม การเกษตรและพัฒนาชนบท สาธารณสุข ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม ธนาคาร แต่จากการปฏิบัติจริง กระทรวงวางแผนและการลงทุนได้ยื่นเสนอให้รัฐสภาพิจารณาลด 41 แขนงอาชีพจากจำนวน 267 แขนงอาชีพในปัจจุบัน นายเหงียนชี้หยุง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวางแผนและการลงทุนเผยว่า  “การตัดลดบางอาชีพที่ต้องมีเงื่อนไขในการลงทุนประกอบธุรกิจและการตัดลดเงื่อนไขที่ไม่จำเป็นและขาดประสิทธิภาพในการลงทุนประกอบธุรกิจนั้นก็เพื่อยกเลิกกำแพงกีดกันในการเจาะตลาดและลดต้นทุนการผลิตให้แก่สถานประกอบการ ค้ำประกันการปฏิบัติสิทธิเสรีภาพในการประกอบธุรกิจของประชาชนและสถานประกอบการในอาชีพที่ไม่ถูกห้ามตามกฎหมายฉบับนี้อย่างสมบูรณ์และเป็นเอกภาพ”

การปรับปรุงกลไกและนโยบายให้มีความสมบูรณ์มากขึ้นเพื่อสนับสนุนและอำนวยความสะดวกให้แก่การพัฒนาอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจภาคเอกชนในหน่วยงานและด้านต่างๆ รวมทั้งยกเลิกกำแพงกีดกันการประกอบธุรกิจคือแนวทางใหญ่ของเวียดนาม การที่รัฐบาลได้ยื่นเสนอร่างกฎหมายการสนับสนุนสถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อมและร่างกฎหมายการลงทุนฉบับแก้ไขและเพิ่มเติมภาคผนวกที่ 4 เกี่ยวกับรายชื่อแขนงอาชีพที่ต้องมีเงื่อนไขในการลงทุนประกอบธุรกิจคือการปฏิบัติแนวทางนี้ต่อไปเพื่อสร้างพลังขับเคลื่อนให้สถานประกอบการสามารถพัฒนาและสร้างพลังอันแข็งแกร่งให้แก่เศรษฐกิจเวียดนามต่อไป.