ซุ้มประตูของหมู่บ้าน Chua

( Nguoi Ha Noi )

ชาวบ้าน Chua ยังสั่งสอนลูกหลานผ่านร้อยกลอนเพื่อให้ฝึกฝนเป็นคนดี มีคุณธรรม ชีวิตที่ดีงามกว่าและเป็นประโยชน์ต่อหมู่บ้าน  โดยตามเส้นทางต่างๆได้แขวนป้ายคำกลอนเป็นคติเตือนใจเช่น “ หากไม่มีข้าวกินเราจะเดินไม่ได้ แต่หากไม่มีความรู้จะมองไม่เห็นลู่ทาง ” หรือ คำประพันธ์ “ มือหว่านข้าว ปากหว่านวาจา” ซึ่งคำประพันธ์เหล่านี้ได้สถิตอยู่ในใจของชาวบ้านจั่วรุ่นแล้วรุ่นเล่า  นายเหงวียนซวนหุ่งสมาชิกสมาคมแห่งบทกวีหมู่บ้านChua  เผยว่า  “ คำประพันธ์ต่างๆที่ถูกแขวนตามทางของหมู่บ้านได้สั่งสอนชาวบ้านทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนแก่เฒ่าหรือเด็กๆเพื่อให้ใช้ชีวิตอย่างมีวินัยถูกต้องตามจารีเของหมู่บ้าน  ปัจจุบัน เรามีคำประพันธ์สวยๆประมาณ ๒๕ คำ ซึ่งล้วนแต่งโดยชาวบ้าน Chua ”

บทกลอนได้กลายเป็นอาหารทางใจของชาวบ้านทุกคนที่ไม่อาจขาดได้ หมู่บ้าน Chua เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งร้อยกลองที่ซึมซับเข้าไปในทุกบ้านและทุกตรอกซอกซอย ชาวบ้านทุกคนต่างรักบทประพันธ์และแต่งเป็นด้วยจึงสมกับที่ได้รับฉายาว่า หมู่บ้านแห่งร้อยกลอง ชาวบ้านที่นี่ได้แต่งบทกวีนับพันบทและได้พิมพ์บทกวีชุดถึง ๖ ชุด นายเหงวียนยาตื่อ หนึ่งในผู้รื้อฟื้นขบวนการรักบทกวีของหมู่บ้าน Chua เผยว่า  “ แม้จะเป็นหมู่บ้านที่มีเกียรติประวัติแห่งการรักบนกลอนแต่ก็ถูกหลงลืมระยะหนึ่งเพราะสงคราม และได้ถูกฟื้นฟูมาใหม่เมื่อปีค.ศ. ๑๙๘๒  ในเริ่มแรกมีผู้รักบทกวีและชอบแต่งบทกวีเข้าร่วม ต่อมาชาวบ้านจึงเข้าร่วมเป็นจำนวนมาก ”

คุณลุงเถื้องขับกลอน( Internet )