( VOVworld )-เพลงพื้นเมืองเว้ที่โรแมนติกและกินใจเคยถือเป็นหนึ่งในดนตรีพื้นเมือง ๓ ประเภทของสถานีวิทยุเวียดนามที่เป็นอาหารทางใจที่สามารถปลุกเร้าจิตใจรักชาติของประชาชนในช่วงที่ประเทศทำสงครามต่อต้านสหรัฐอเมริกาผู้รุกรานเพื่อกอบกู้เอกราชมาให้แก่ประเทศ  ซึ่งมีนักร้องและนักดนตรีหลายท่านที่ได้รับความนิยมจากผู้ฟังจำนวนมากอาทิเช่น ศิลปินเจิ่น หงอก บิ๊ก  โหม่ง อึ๊ง โตน หญือ ถิ่ นินห์ ศิลปินเจิว ลวานและห่ง เล   แม้ปัจจุบันนี้ ศิลปินเหล่านี้ บ้างก็จากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับ บ้างก็ยังมีชีวิตอยู่แต่อายุก็สูงมากแล้ว แต่ดนตรีพื้นเมืองแขนงนี้ยังคงได้รับการอนุรักษ์มาตราบเท่าทุกวันนี้

นักประพันธ์ดนตรีฟาน ฟุก อดีตหัวหน้าคณะดนตรีของสถานีวิทยุเวียดนามเปิดเผยถึงวัตถุประสงค์ของการเลือกเพลงพื้นเมืองเว้เป็นหนึ่งในดนตรีพื้นเมือง ๓ ประเภทของคณะดนตรีสถานีวิทยุเวียดนามในช่วงที่ประเทศทำสงครามต่อต้านสหรัฐอเมริกาเพื่อกู้ชาติว่า  เมื่อประเทศเวียดนามถูกแบ่งเป็นสองภาค ดังนั้นการช่วงชิงพื้นที่ดินและช่วงชิงเพื่อชนะใจคนในภาคกลางของประเทศมีความดุเดือดมาก โดยเฉพาะจังหวัดกว่าง จี่เพราะชาวกว่าง จี่ ชอบฟังเพลงพื้นเมืองเว้และเพลงก่าย เลืองหรือคล้ายลำตัดของไทย ดังนั้นเพลงพื้นเมืองสองประเภทนี้จึงมีความสำคัญยิ่งต่อการรณรงค์ทหารของฝ่ายตรงข้ามที่เป็นชาวกว่าง จี่ เป็นส่วนใหญ่วางอาวุธ  จากการบอกเล่าของคนที่อยู่ในเหตุการณ์ช่วงนั้นปรากฎว่า เพลงพื้นเมืองเว้ที่ออกอากาศทางสถานีวิทยุเวียดนามได้เรียกหาผู้ฟังของฝ่ายตรงข้ามวางอาวุธไม่เข้าร่วมการสู้รบอีก  นักดนตรี ฟาน ฟุก เปิดเผยว่า “ ช่วงนั้นมีสถานีวิทยุเวียดนามออกอากาศรายการเพลงพื้นเมืองเว้เท่านั้น ซึ่งภาคกลางและเว้สามารถรับฟังได้  ประชาชนของเราฟังสถานีวิทยุของเราเพื่อรับทราบสถานการณ์อย่างทันการณ์ ทหารของเราฟังสถานีวิทยุและเพลงพื้นเมืองเว้ก่อนออกสมรภูมิ  ดังนั้น พวกเราต้องมีอาหารทางใจเพื่อบริการพี่น้องประชาชนและนักรบ ซึ่งมีเพลงพื้นเมืองเว้รวมอยู่ด้วย ”

ศิลปินที่มีชื่อเสียงรุ่นแรกๆที่ร้องเพลงพื้นเมืองเว้ทางสถานีวิทยุเวียดนามมีหลายท่านแต่ที่โดดเด่นคือ ศิลปินเจิว ลวาน และห่ง เล  แต่ศิลปินเจิว ลวานได้รับความนิยมจากผู้ฟังมากว่า  เธอเป็นคนหวิง ลินห์ จังหวัดกว่าง จี่  เธอไม่เพียงแต่ร้องเพลงไพเราะเท่านั้น หากยังรู้จักใช้ทำนองดนตรีพื้นเมืองเว้ในบทกลอนอย่างมีความคิดสร้างสรรค์ โดยเฉพาะเธอได้ร้องบทกวีของกวีโต๊ หิว โดยประยุกต์ทำนองเพลงพื้นเมืองเว้ เช่น บทกวี “ ชีวิต ๓๐ ปีที่มีพรรค ” “ เพลงแห่งวสันต์ค.ศ. ๑๙๖๑ ” และเพลง คุณแม่ซวต

การแสดงร้องเพลงพื้นเว้บนเรือแม่น้ำเฮือง

ศิลปินยอดเยี่ยม ด่าว กุ๊ย ซุย เปิดเผยว่า เสียงเพลงของศิลปินเจิว ลวานได้เข้าถึงจิตใจของประชาชนที่อยู่ริมสองฟากฝั่งแม่น้ำ เหี่ยน เลืองและท่าน้ำตุ่ง หลวต  “ ช่วงนั้น ชาวบ้านทางฝั่งเหนือจากสะพานเหี่ยน เลืองไปจนถึงท่าน้ำ ตุ่ง หลวตต่างพากันไปชมการแสดงของคณะดนตรีสถานีวิทยุเวียดนาม  ที่ตุ่ง หลวต มีป้อมตำรวจแห่งหนึ่งที่ตำรวจของสองฝ่ายผลัดเปลี่ยนเวรยามทุกๆสัปดาห์  มีวันหนึ่งที่ตำรวจของสาธารณรัฐภาคใต้หรือของฝ่ายตรงข้ามทำหน้าที่ยาม ณ ป้อมตุ่ง หลวต และก็ประจวบเหมะกับวันที่มีคณะดนตรีสถานีวิทยุเวียดนามแสดงการร้องเพลงพื้นเมืองเว้  เนื่องจากไม่อยากให้ลูกน้องของตนชมการแสดง หัวหน้าสถานีฯได้สั่งให้ปิดประตูห้ามออกนอกพื้นที่  แต่ตำรวจหลายคนก็พยายามหาทางออกเพื่อชมการแสดงของศิลปินเจิว ลวานและนักร้องคนอื่นๆของสถานีวิทยุเวียดนามให้ได้  ”

ศิลปินห่ง  เซวียน ก็เป็นนักร้องอีกท่านที่ได้รับความนิยมจากผู้ฟัง  ท่านมาทำงานในคณะดนตรีสถานีวิทยุเวียดนามเมื่อปีค.ศ. ๑๙๖๕  เนื่องจากมีสำเนียงการออกเสียงของจังหวัดกว่าง บิ่นห์ ท่านได้ไปร้องเพลงตามจังหวัดต่างๆภาคกลางของประเทศ  จากความรักที่มีต่อเพลงพื้นเมืองเว้ ท่านได้แต่งงานกับศิลปินด่าว ซุย กุ๊ย  ศิลปิน ห่ง เซวียน เล่าถึงช่วงเวลาที่ดุเดือดนั้นว่า  “ เมื่อมาทำงานที่สถานีวิทยุเวียดนาม ดิฉันต้องไปแสดงในภาคกลาง  ซึ่งช่วงนั้น การสู้รบที่นั่นดุเดือดมาก พวกเราตต้องร้องเพลงให้ทหารปืนใหญ่ในสมรภูมิฟัง  ช่วงทำสงครามนั้น ทุกคนต้องทำงานหนักทั้งวันทั้งคืนเพื่อบันทึกเสียงให้ทันกับการออกอากาศ  บรรยากาศคึกคักมาก  เพลงพื้นเมืองเว้เป็นศิลปะแขนงหนึ่งที่ได้รับความนิยมในภาคกลางเวียดนามสมัยนั้น ”

เพลงพื้นเมืองเว้ที่ออกอากาศทางสถานีวิทยุเวียดนามได้มีส่วนช่วยเชื่อมระหว่างชาวบ้านและทหารที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกันให้มีความเห็นอกเห็นใจกัน เพลงพื้นเมืองเว้ได้เข้าสู่จิตใจของแต่ละคนเพื่อมุ่งสู่การเชื่อมระหว่างภาคใต้กับภาคเหนือให้เป็นหนึ่งเดียวในเวลาต่อมา ./.