(VOVworld) – ภาพดงโห่ของจังหวัดบั๊กนิงห์เป็นภาพพื้นเมืองที่มีเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น เป็นภาพพิมพ์ไม้ที่ชาวบ้านคิดค้นเองและพัฒนากลายเป็นหมู่บ้านศิลปชีพที่มีชื่อเสียง โดยภาพดงโห่เน้นสะท้อนเรื่องปรัชญาชีวิตในหลากหลายมุมมองทั้งด้านคุณธรรม ความเลื่อมใสและคติประจำใจที่ลึกซึ้งที่บรรพพบุรุษอยากฝากถึงชนรุ่นหลัง

ภาพดงโห่ "งานแต่งงานของหนู"

ภาพพื้นเมืองดงโห่เริ่มปรากฎที่หมู่บ้านดงโห่จังหวัดบั๊กนิงห์เมื่อศตวรรษที่17 และได้พัฒนากลายเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นอย่างหนึ่งของถิ่นเพลงพื้นเมืองกวานเหาะนี้ โดยภาพดงโห่ได้สร้างความประทับใจให้แก่ทั้งชาวเวียดนามและชาวต่างชาติเนื่องจากได้สะท้อนความปรารถนาและการอวยพรให้ทุกครอบครัวมีชีวิตที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยความสุข ภาพพื้นเมืองดงโห่มีหลากหลายประเภทและหัวข้อที่สามารถพบเห็นทั่วไปในชีวิตประจำวันเช่น ภาพเด็กขี่หลังควายเป่าปี่ ภาพการเก็บมะพร้าว การเล่นมวยปล้ำ หรือความหวังความปรารถนาในชีวิตที่ดีงาม ภาพที่สื่อถึงหัวข้อเกี่ยวกับภูมิปัญญา ความเมตตา ความรุ่งโรจน์ ความเจริญ ความสมบูรณ์ที่สะท้อนผ่านภาพฝูงไก่ ฝูงสุกรที่อ้วนท้วนสมบูรณ์ เป็นต้น ช่างศิลป์เหงวียนดังเฉ ช่างฝีมืออาวุโสคนหนึ่งในจำนวนช่างฝีมือรุ่นเดอะน้อยคนของหมู่บ้านที่ยังคงอนุรักษ์อาชีพพื้นเมืองนี้ได้กล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่าความโดดเด่นของภาพพื้นเมืองดงโห่ไม่เพียงแต่สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาในชีวิตที่อิ่มหนำผาสุกเท่านั้นหากยังสะท้อนให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยอีกด้วย“เมื่อพูดถึงภาพพิมพ์ไม้ดงโห่ใครๆก็นึกถึงภาพงานแต่งงานของหนูหรือฝูงสุกรที่อ้วนท้วน แต่เดี๋ยวนี้ได้มีการเพิ่มหัวข้อเกี่ยวกับกระแสการพัฒนาใหม่ของศิลปะพื้นเมืองเช่นภาพที่สะท้อนศิลปะการร้องเพลงกวานเหาะ ขบวนแห่จอหงวนที่ยกย่องเกียรติประวัติใฝ่การศึกษา ซึ่งเราพยายามบรรยายทุกมุมมองของความปรารถนาของมนุษย์ที่มุ่งสู่ชีวิตที่ดีงาม”

"ฝูงไก่"

สิ่งที่โดดเด่นของภาพพื้นเมืองดงโห่อยู่ที่สีสันและกระดาษที่ใช้พิมพ์ กระดาษที่ใช้พิมพ์ภาพคือกระดาษสาที่ทำจากเปลือกต้นไม้ซึ่งมีลักษณะที่เหนียวนุ่มดูดสีได้ดีโดยเฉพาะสีพื้นของภาพได้จากเปลือกหอยที่ถูกบดละเอียดผสมกับกาวที่ทำจากแป้งข้าวซึ่งทำให้ภาพดูเงางามเป็นพิเศษ นางหวูถิยุง ลูกสะใภ้ของช่างศิลป์เหงวียนดังเฉเผยว่า“หลังจากทาสีพื้นแล้วจะนำไปตากแดดสักพักก็แห้งดี แต่ห้ามตากลมเพราะจะทำให้กระดาษเสียใช้งานไม่ได้ ซึ่งคนที่ไม่รู้เคล็ดลับอาจจะนึกว่าทำง่ายแต่อันที่จริงก็เป็นงานที่พิถีพิถันมาก กว่าที่จะได้ภาพที่สวยงาม”

"เด้กขี่หลังควาย"

ขั้นตอนการทาสีพื้นบนกระดาษสานั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย โดยชาวดงโห่ใช้พู่กันพิเศษที่ทำจากใบสนเพื่อสร้างเป็นลายและเงาอย่างเป็นธรรมชาติบนกระดาษ การใช้สีในภาพพิมพ์ไม้ดงโห่ยังสะท้อนให้เห็นถึงคุณค่าแห่งทฤษฏีหยินหยางและธาตุทั้งห้าตามความเชื่อของชาวตะวันออกสีขาว-เขียว-ดำ-แดง-เหลือง สีที่ใช้วาดภาพก็เป็นสีธรรมชาติที่ได้จากต้นไม้ใบหญ้าที่หาได้ทั่วไปจึงช่วยให้ภาพดงโห่มีความใกล้ชิดกับวิถีชีวิตของชาวท้องถิ่น ช่างศิลป์ เหงวียนถิแอวง ชาวบ้านดงโห่ เผยว่า“เรายังคงทำภาพพิมพ์ไม้แบบดั้งเดิมตั้งแต่การทำกระดาษสา ส่วนการใช้สีนั้นก็จะได้สีแดงเข้มจากกรวด สีดำได้จากถ่านหรือขี้เถ้าฟาง สีเหลืองอมแดงมาจากดอกฮวาแหว่  อิฐป่นให้สีแดงอ่อนเป็นต้น”      

ขั้นตอนของงานพิมพ์ไม้ดงโห่สะท้อนความคิดและอัจฉริยะภาพของคนสมัยโบราณ โดยกว่าจะได้ผลงานชิ้นหนึ่งต้องทำแม่พิมพ์ไม้ ๕ ครั้งและแม่พิมพ์สี ๕ แผ่น  งานจิตรกรรมดงโห่ใกล้ชิดกับชีวิตของคนจึงได้ซึมซับเข้าชีวิตชาวเวียดนามมารุ่นแล้วรุ่นเล่า และเป็นศิลปะวัฒนธรรมพื้นเมืองแขนงหนึ่งของเวียดนามที่เป็นมรดกของชาติด้วย.