(VOVworld)- ท่ามกลางเสียงแคนเสียงขลุ่ยที่กังวาลทั่วเขตป่าเขา บรรยากาศตลาดนัดเขตเขาก็มีความคึกคักและมีสีสันมากขึ้น โดยในช่วงปีใหม่ชาวเขาเผ่าม้ง เย้า ห่าญี่ ที่อาศัยในเขต8ของต.ชายแดนทางเหนือหย่าวซาน อ.ฟองโถ จ.ลายโจว์ก็ได้รวมตัวกันที่ตลาดนัดหย่าวซาน ซึ่งจัดขึ้นบนยอดภูจู่งซัวหยั่นเพื่อสังสรรค์และแลกเปลี่ยนสินค้า อันเป็นการสร้างบรรยากาศที่ชื่นมื่นเพื่อต้อนรับวสันต์ใหม่ที่เวียนมา

ตลาดนัดหย่าวซานปรากฎขึ้นในเขตนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้แม้แต่ผู้ที่มีอายุมากที่สุดของหมู่บ้านต่างๆก็จำไม่ได้ รู้แต่ว่าเมื่อถึงวันที่ปฏิทินมีภาพสัตว์ที่มีเขาก็จะเป็นวันเปิดตลาดนัด ชาวบ้านในเขตนี้เชื่อว่า ควายและแพะคือสัตว์เลี้ยงที่มีเขาที่สามารถนำชีวิตที่อิ่มหนำผาสุกมาให้แก่ทุกคน ดังนั้นนับเวลาครบ6วันชาวบ้านก็พากันไปตลาด1รอบ แต่จนถึงปัจจุบันนี้ เพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่การค้าขายและการละเล่นต่างๆของชาวบ้าน ทางการท้องถิ่นได้เปลี่ยนนัดเปิดตลาดให้เป็นวันอาทิตย์ทุกๆสัปดาห์แทน

ตลาดนัดยามวสันต์ปีนี้เริ่มขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่เมื่อเริ่มมีเสียงไก่ขันเรียกดวงอาทิตย์ขึ้นช่วยแหวกม่านหมอกที่ปกคลุมทั่วยอดเขา หนุ่มสาวเผ่าม้ง เย้า ห่าญี่ ในชุดพื้นเมืองที่สดใสก็ได้ชวนกันไปตลาด มองจากที่ไกลๆกระแสผู้คนที่ไปจ่ายตลาดเหมือนสายผ้าไหมที่หลากสีสันที่วกวนไปตามไหล่เขา เสียงคนเรียกกันและหัวเราะกันอย่างครื้นเครง ส่วนสินค้าต่างๆที่พวกเขานำติดตัวไปตลาดก็ล้วนเป็นผลิตภัณฑ์พื้นเมืองที่ผลิตกันเองเช่น น้ำผึ้ง ข้าวสารเหนียว ลูกมั๊กแค้น หน่อไม้ กิ่งดอกท้อหรือมัดใบตองจิง นางฝ่างถิแก๋ ชาวต.ปาวายสือ เผยว่า“ทุกคนต่างรอถึงวันเปิดตลาด ผู้ชายเตรียมฆ่าหมู เก็บใบตองและตัดกิ่งดอกท้อเพื่อไปจ่ายตลาด ส่วนผู้หญิงเลือกชุดที่สวยงามที่สุดเพื่อใส่ไปเที่ยวงานเพื่อพบปะสังสรรค์กัน ใครๆก็ชอบเพราะตลาดนั้นมีบรรยากาศที่สนุกสนานมาก”

สาวชนเผ่าไปตลาด

เอกลักษณ์ของตลาดนัดยามวสันต์คือทั้งคนขายและคนซื้อต่างมีอารมณ์ดีและมีความเป็นกันเอง คนที่ขายของหมดแล้วก็ไปซื้อสิ่งของที่ต้องการและไปทานอาหารพื้นเมืองหรือนั่งดื่มเหล้าคุยกันกับเพื่อนๆถึงตอบบ่ายสายจะเริ่มแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนผู้สูงอายุหน่อยมักจะนั่งรอเพื่อนร่วมวัยเพื่อร่วมรำลึกถึงความทรงจำต่างๆในอดีตหรือบ้างก็ไปที่ลานกว้างเพื่อร่วมการร้องเพลงโต้ตอบและรำแคนเพื่อแสดงความรักความในใจต่อคนที่ตนรัก  เมื่อตลาดปิดแล้วทุกคนก็ต่างกลับบ้านพร้อมสิ่งของที่จำเป็นและความอาลัยอาวรกันเพื่อรอให้ถึงนัดเปิดตลาดครั้งต่อไป นาย หยี่อาเยีย ศิลปินรำแคนอาวุโสเล่าว่า“เราไปตลาดทุกสัปดาห์เพื่อแสดงการรำแคนให้แก่พี่น้องประชาชนและนักท่องเที่ยวได้ชม คนที่รู้เทคนิกการรำสอนให้คนที่ยังไม่รู้ซึ่งเป็นการสืบสานวัฒนธรรมของชนเผ่าให้คนรุ่นหลังและให้นักท่องเที่ยวได้รับรู้ในวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่าเรา”

เมื่อพระอาทิตย์เริ่มตกลับยอดเขา ชาวบ้านก็เริ่มลากันเพื่อกลับบ้านด้วยจิตใจรื่นเริงเปี่ยมความสุขและความเชื่อมั่นในปีใหม่ที่ชีวิตจะอิ่มหนำผาสุก มีสัตว์เต็มเล้ามีข้าวเต็มถังเพื่อที่จะได้นำสิ่งของใหม่ไปจ่ายตลาดนัดต่อไปและเพื่อที่จะได้พบปะกับเพื่อนใหม่หรือคนที่ใจแอบรัก.