แผนผังการพัฒนาเมืองหายเยืองเป็นนครที่น่าอยู่ของภาคตะวันออก(Vũ Miền/VOV)

นายเหงวียนวันฮาย อดีตรองเลขาธิการพรรคสาขาและประธานคณะกรรมการประชาชน อ.เมืองหายเยือง ตอนนี้อายุ90ปีแล้วแต่เขายังจำได้ดีถึงบรรยากาศเมื่อ65ปีก่อน โดยเมื่อวันที่30ตุลาคมปี1954 ซึ่งตอนนั้นเขาอายุแค่25ปีได้ร่วมอยู่ในขบวนประชาชนมือถือธงชัยดอกไม้มาต้อนรับกองกำลังปลดปล่อยท่ามกลางเสียงกลองเสียงโห่ร้องที่ดังคึกครื้นทั่วอำเภอเมือง "ผมยังจำได้ว่าจนถึงเวลา8โมงเช้าวันนั้น ทหารฝรั่งเศสคนสุดท้ายได้เดินทางข้ามสะพานฟู้เลืองออกจากตัวเมือง พิธีชุมนุมฉลองก็เริ่มขึ้นตอน9โมง ณ สวนสาธารณะดกเหลิบในใจกลางเมือง มีการประกาศมติอภัยโทษด้วย ซึ่งประชาชนดีใจมากร่วมโห่ร้องเชียร์กันอย่างคึกคัก  ถึง4ทุ่มได้มีการประกาศคำสั่งเคอฟิว ซึ่งเป็นการเสร็จสิ้นกระบวนการรับคืนอำนาจของทางการปลดปล่อยอย่างลุล่วงด้วยดี"

สภาพชีวิตสังคมของอำเภอเมืองหายเยืองตอนที่เพิ่งได้รับการปลดปล่อยนั้นลำบากมาก ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำสะอาด ขยะเต็มเมือง เศรษฐกิจไม่พัฒนา ประชาชนท้องถิ่นกว่าร้อยละ80ไม่รู้หนังสือ แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆได้รับการแก้ไขด้วยความสามัคคีร่วมแรงร่วมใจเป็นหนึ่งเดียวของทางการเฉพาะกาลและประชาชนท้องถิ่น มีการเปิดย่านอาชีพพื้นเมืองเรียกว่า ดงเกี่ยวโฟ้ ลงทุนฟื้นฟูโรงงานผลิตเซรามิก โรงงานผลิตบะหมี่ โรงผลิตน้ำสะอาด เป็นต้นเพื่อช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจใหญ่อันดับ4ของภาคเหนือเวียดนามสมัยนั้น 

ย่านโบราณแห่งหนึ่งในตัวเมืองหายเยือง(Vũ Miền/VOV)

จากพื้นฐานดังกล่าว ใน65ปีที่ผ่านมา ด้วยความมุ่งมั่นและความพยายามฝ่าฟันอุปสรรคอย่างเด็ดเดี่ยวของชาวหาวเยือง เศรษฐกิจของท้องถิ่นได้บรรลุอัตราการขยายตัวที่ร้อยละ14 นำหายเยืองกลายเป็นหนึ่งใน17ท้องถิ่นทั่วประเทศที่มีการขยายตัวพัฒนาเศรษฐกิจแบบพึ่งตนเองได้ โดยได้มีการระดมเงินทุนหลายหมื่นล้านด่งจากแหล่งต่างๆเพื่อลงทุนพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ขยายและเปิดถนนสายใหม่พร้อมการบริการสาธารณะที่สะดวกหลากหลายและการปรับปรุงสภาพแวดล้อมที่สะอาดสวยงามในตัวเมือง ช่างภาพวันก๋าเกวียด เจ้าของผลงานภาพถ่ายต่างๆที่มีชื่อเสียงที่บันทึกภาพของหายเยืองในเส้นทางการพัฒนาระยะต่างๆเช่น ภาพชุด แถ่งดง 200ปีและ หายเยืองรับประกาศเป็นตัวเมืองระดับ2ได้กล่าวว่า "นครหายเยืองเมื่อตอนที่ผมถ่ายภาพชุด แถ่งดง200ปีเมื่อ15ปีก่อนจนถึงภาพถ่ายชุดหายเยืองรับประกาศเป็นตัวเมืองระดับ2ปี2009และมาถึงปีนี้ก็10ปีหายเยืองได้รับประกาศเป็นตัวเมืองระดับ1นั้นมีการเปลี่ยนแปลงไปมากผมยังจำได้ว่าจากการถ่ายภาพชุดแรกนั้นในเมืองไม่มีบ้านหลังใหญ่หรือบ้านหลายชั้น ถ้าอยากถ่ายมุมสูงก็มีที่เดียวคือหอยามของโรงงานผลิตหิน มาถึงภาพถ่ายชุดที่สองบ้านเรือนโอ่โถงสวยงามมากขึ้นและมาถึงตอนนี้ทุกอย่างได้พัฒนาอย่างข้ามขั้นทั้งด้านเศรษฐกิจและสังคม "

เป้าหมายพัฒนานครแห่งสีเขียวเลียบตามแม่น้ำสองสายคือแม่น้ำท้ายบิ่งห์และแม่น้ำสัด

65ปีหลังวันปลดปล่อย บรรยากาศของนครหายเยืองได้เปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง พื้นที่ขยายกว้างขึ้น4เท่าแต่ยังคงไว้เอกลักษณ์วัฒนธรรมของเมืองเก่ายุคฝรั่งเศสที่สะท้อนผ่านตึกรามบ้านช่องอาคารที่มีสถาปัตยกรรมฝรั่งเศสที่ยังคงถูกใช้เป็นสำนักงานราชการต่างๆ ซึ่งตามความเห็นของนักวิจัยฝามกวี๊หมุ่ย โบราณสถานแห่งการปฏิวัติบ้านเลขที่17ถนนดงโมนหรือปัจจุบันคือถนนฝามห่งท้าย หอจัดสรรน้ำประปา ถนนโบราณเดิ่วกี สะพานฟู้เลือง ท่าเรือห่าน เป็นต้นที่เคยเป็นสัญลักษณ์ของหายเยืองเมื่อ65ปีก่อนนั้นปัจจุบันได้กลายเป็นแหล่งวัฒนธรรมอันล้ำค่าที่ชาวหายเยืองถนอมรักษาไว้ เหมือนสมบัติของผืนแผ่นดินตะวันออก  เพื่อให้สมกับการเป็นตัวเมืองระดับ1 ทางการจังหวัดหายเยืองได้วางแนวทางพัฒนาขยายนครไปทั้ง5ทิศแบบดาวห้าแฉกด้วยการสร้างเมืองบริวาร5แห่งคือ ยาหลก นามแซก แทงฮา ตื๊อกี่ และลายแก๊ก เขตตัวเมืองใหม่3แห่งทางทิศตะวันออก ตะวันตกและทิศใต้พร้อมกับเขตชุมชนขนาดกลางและขนาดเล็กอีกหลายสิบแห่งรวมพื้นที่กว่า1500เฮกต้าด้วยเป้าหมายพัฒนานครแห่งสีเขียวเลียบตามแม่น้ำสองสายคือแม่น้ำท้ายบิ่งห์และแม่น้ำสัด นายเจิ่นโห่ดัง รองประธานคณะกรรมการประชาชนนครหายเยืองเผยว่า“เป้าหมายในการวางผังระยะใหม่คือพัฒนาตัวเมืองแห่งสีเขียวที่น่าอยู่ มีความเจริญสวยงามและอารยธรรม โดยจะดึงดูดแหล่งพลังต่างๆเพื่อลงทุนพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานให้มีความพร้อมเพรียงและส่งเสริมการพัฒนาชุมชนแห่งอารยธรรม ในระยะกลางจะมีการปรับปรุงเขตใจกลาง ก่อสร้างเขตที่อยู่อาศัยใหม่แทนตึกเก่าที่มีส่วนชำรุดทรุดโทรมแล้วตลอดจนการยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชน”.

ทั้งนี้เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายต่างๆที่วางไว้ในการพัฒนาจังหวัดหายเยืองให้เป็นเมืองที่น่าอยู่ของประเทศ ทั้งทางการบริหารและประชาชนท้องถิ่นจะมีงานที่ต้องทำอีกมาก แต่ด้วยความตระหนักและการร่วมแรงร่วมใจในการปฏิบัติ เชื่อมั่นว่าหายเยืองจะพัฒนาเป็นเมืองที่น่าอยู่อีกแห่งของเวียดนามในไม่ช้านี้./.