การปลูกก้วยช่วยให้ประชาชนในตำบลหวยลวง จังหวัดลายโจว์หลุดพ้นจากความยากจน

ตามเส้นทางเข้าสู่ตำบลหวยลวง   เนินเขาต่างๆถูกปกคลุมด้วยสีเขียวสดของต้นกล้วย    นายเติ่นจิ๋นฝู  เกษตรกรคนหนึ่งในหมู่บ้านโปโต  ตำบลหวยหลวงได้เผยว่า ครอบครัวของเขามีสมาชิก๖คนและเมื่อหลายปีก่อน ครอบครัวของเขาเป็นครอบครัวที่ยากจนในตำบลฯ  แต่หลังจากที่ปลูกกล้วยในพื้นที่๑เฮกตาร์  ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวเขาก็ดีขึ้นและลูกของเขามีโอกาสได้ไปโรงเรียน “ครอบครัวของผมปลูกกล้วยได้๒ปีแล้ว โดยสามารถสร้างรายได้สัปดาห์ละกว่า๑ล้านด่ง  ปัจจุบัน ครอบครัวของผมปลูกทั้งข้าวโพดและกล้วย ซึ่งก็พออยู่พอกิน     ในหมู่บ้านของผม  ทุกคนต่างปลูกกล้วย  ชาวบ้านปลูกอะไรก็ได้ขอให้มีรายได้ดีก็พอ”
ครอบครัวของนายหย่างฝูหลิ่นในหมู่บ้านลาเวิน ตำบลหวยลวงได้เริ่มปลูกกล้วยเมื่อ๓ปีก่อน  หลังจากที่ทดลองปลูกกล้วย ครอบครัวของเขาเห็นว่า การปลูกกล้วยสร้างรายได้สูง  ดังนั้น ครอบครัวของเขาได้เปลี่ยนพื้นที่ปลูกข้าวโพดและมันสำปะหลังมาเป็นการปลูกต้นกล้วย  การปลูกกล้วยสร้างรายได้ที่มั่นคงให้แก่ครอบครัวเขาและสามารถช่วยสนองพันธุ์พืชให้แก่ชาวบ้านเพื่อขยายพื้นที่ปลูกกล้วย  นาย หย่างฝูหลิ่นได้เผยว่า “ในหมู่บ้านของผมและทั้งตำบลหวยลวง  ชาวบ้านนิยมปลูกกล้วยเนื่องจากรายได้ดีกว่าการปลูกข้าวโพดและมันสำปะหลัง  สาเหตุที่ชาวบ้านขยายพื้นที่การปลูกกล้วยก็คือ ต้นกล้วยเป็นพืชที่เหมะกับสภาพดินที่นี่  ในหมู่บ้านของผม  แต่ละครอบครัวปลูกต้นกล้วยประมาณ๑,๐๐๐ต้น  แต่ก็มีบางครอบครัวปลูกต้นกล้วย๒,๐๐๐-๓,๐๐๐ต้น”
ในหลายปีที่ผ่านมา ตลาดกล้วยของตำบลหนาแน่นไปด้วยผู้คน  ตั้งแต่เช้าตรู่  ลูกค้ามาที่นี่เพื่อซื้อกล้วย  ราคาขายกล้วยอยู่ที่ประมาณ๑หมื่นด่งต่อกิโลกรัม  นาง ฝ่านถิฮวา  ลูกค้าคนหนึ่งได้เผยว่า ที่นี่มีปริมาณผลผลิตกล้วยสม่ำเสมอ ดังนั้น แต่ละวัน  เขาจึงซื้อกล้วยหลายตันเพื่อส่งออก

ตำบลหวยลวงเป็นตำบลนำหน้าในการพัฒนาการปลูกกล้วยในเชิงพาณิชย์

ประชาชนตำบลหวยลวงปลูกกล้วยตั้งแต่ปี๒๐๐๙และจนถึงขณะนี้ ในตำบล มีพื้นที่ปลูกกล้วย๗๕๐เฮกต้า เนื่องจากมีมูลค่าทางเศรษฐกิจสูง  พื้นที่ปลูกกล้วยจึงได้รับการขยายและกลายเป็นแหล่งรายได้หลักของประชาชน  นาย ลี้อาแห่ง  ประธานคณะกรรมการประชาชนตำบลหวยลวงอำเภอฟองโถได้เผยว่า การปลูกกล้วยได้ช่วยลดอัตราครอบครัวที่ยากจนจากร้อยละ๗๐ในปี๒๐๑๐ลงเหลือ ร้อยละ๑๕ในปี๒๐๑๕ การปลูกกล้วยไม่เพียงแต่ช่วยประชาชนแก้ปัญหาความยากจนเท่านั้น หากยังช่วยให้หลายครอบครัวมีฐานะที่ดีขึ้นอีกด้วย  ซึ่งรายได้เฉลี่ยต่อหัวประชากรเพิ่มขึ้น๓เท่าเมื่อเทียบกับ๕ล้านด่งต่อเดือนเมื่อ๕ปีก่อน “การปลูกข้าวโพดให้ผลผลิตต่ำ ดังนั้น ประชาชนจึงได้ปรับเปลี่ยนมาเป็นการปลูกกล้วย   ซึ่งสร้างรายได้๑๕๐ล้านด่งต่อ๑เฮกตาร์และทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนดีขึ้น”
ความสำเร็จในการปลูกกล้วยในตำบลหวยลวงได้รับการขยายผลไปยังท้องถิ่นต่างๆ เช่น  บ๋านลาง มาลีฟอและมาลีจ๋าย  โดยประชาชนชนกลุ่มน้อยได้ขยายพื้นที่ปลูกกล้วย  ซึ่งถือเป็นพืชเศรษฐกิจหลักในการแก้ปัญหาความยากจน.