“พื้นที่ของที่นี่เป็นดินเปรี้ยว ซึ่งไม่สามารถทำการเกษตรได้ การพัฒนาเศรษฐกิจจึงกลายเป็นเรื่องยากและส่งผลต่อชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน แต่หลังจากมีอาชีพทอผ้าเส้นใยผักตบชวา ครอบครัวผมก็มีงานทำ มีรายได้อย่างพอเพียงและมั่นคง”

หมู่บ้าน หวิงหว่า ตำบล หวิงเกว๊ย มี 250 ครัวเรือน โดยจำนวนครัวเรือนที่ทำอาชีพทอผ้าเส้นใยผักตบชวาอยู่ที่ร้อยละ 90 ของครัวเรือนทั้งหมดและในแต่ละครัวเรือนมีคนทำ 1 ถึง 3 คน สร้างรายได้เฉลี่ยอยู่ที่ 70,000 ถึง 100,000 ด่งต่อคนต่อวัน นาง หวิ่งถิเหมียน นายกสมาคมสตรีหมู่บ้าน หวิงหว่า เผยว่า

“ในช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ที่ผ่านมา พี่น้องสตรีในหมู่บ้านยังคงทำงานเป็นปกติ ในขณะที่สถานประกอบการก็ไม่มีการหยุดสั่งสินค้า การชำระเงินอาจช้ากว่าปกติเล็กน้อยแต่ก็เต็มจำนวน ปัจจุบัน คงมีการทำอาชีพนี้กันทั้งหมู่บ้านแล้ว”

อาชีพทอผ้าเส้นใยผักตบชวาได้เริ่มขึ้นที่ตำบลหงานัมเมื่อราว 20 ปีก่อน โดยมีจุดเริ่มต้นจากหมู่บ้าน หวิงหว่า ด้วยการทำงานจากที่บ้านที่สามารถสร้างรายได้ที่มั่นคง และคนงานส่วนใหญ่อยู่ในวัยกลางคนขึ้นไป ดังนั้น ถึงแม้ในช่วงหลายเดือนของการเว้นระยะห่างทางสังคมเนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 แต่ชาวบ้านที่นี่ยังคงสามารถทอผ้าเส้นใยผักตบชวาและมีรายได้ประจำสำหรับจับจ่ายใช้สอย จากไม่กี่ครัวเรือนในช่วงแรก จนถึงตอนนี้ มีชาวบ้านที่ทำอาชีพทอผ้าเส้นใยผักตบชวากว่า 1,500 คนจากประมาณ 500 ครัวเรือนในพื้นที่ตำบล หงานัม นอกจากนี้ ทางการปกครองส่วนท้องถิ่นได้จัดตั้งสหกรณ์การทอเส้นใยผักตบชวา 5 กลุ่ม  อีกทั้งลงนามในสัญญาทางธุรกิจกับสถานประกอบการต่างๆ ในการรับซื้อสินค้าด้วยราคาที่มั่นคง เพื่อรักษาผลกำไรให้แก่ผู้ประกอบอาชีพทอผ้าเส้นใยผักตบชวา นาง เหงวียนกิมเลียน หัวหน้ากลุ่มสหกรณ์หมู่บ้านหมีหว่า ตำบลลองบิ่ง อำเภอหงานัม จังหวัดซอกจัง เผยว่า

“ในช่วงแรกๆ มีแค่ประมาณ 10 คนที่เข้าร่วม แต่ปัจจุบัน มีพี่น้องสตรีกว่า 150 คน ซึ่งถือว่าได้มีการพัฒนาเป็นอย่างมาก พวกเราสามารถผลิตสินค้ากว่า 3,000 ชิ้นต่อสัปดาห์ โดยคนงานที่มีฝีมือสามารถทำได้ 20 ชิ้นต่อวัน ราคาชิ้นใหญ่อยู่ที่ 12,000 ด่งต่อชิ้น ส่วนคนงานที่มีอายุหน่อยทำได้มากกว่า 10 ชิ้นต่อวัน สำหรับผู้ที่เพิ่งเริ่มงานใหม่ๆ จะมีรายได้เฉลี่ยอยู่ที่ 150,000 ด่งต่อวัน ส่วนผู้มีฝีมือจะได้มากกว่า 200,000 ด่งต่อวันขึ้นไป”

ทั้งนี้ อาชีพทอผ้าเส้นใยผักตบชวาถือเป็นรูปแบบการดํารงชีวิตที่มีประสิทธิภาพสำหรับชาวบ้านอำเภอหงานัม จังหวัดซอกจัง ซึ่งมีส่วนช่วยสร้างรายได้เสริมให้แก่ชาวบ้านในยามว่างและขจัดความยากจนอย่างยั่งยืน รวมถึงการปรับตัวเข้ากับสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ในปัจจุบัน