 การแสดงของของคณะศิลปะโรงละครก๋ายเลืองเจิ่นฮิวจาง |
บรรยากาศที่ลานโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นบิ่งจิดงในเขตบิ่งเตินวันนี้มีความคึกคักมากกว่าปรกติ โดยนักเรียนหลายร้อยคนกำลังนั่งดูการแสดงละครก๋ายเลืองเรื่อง “แถกแซง-หลีทง”ของคณะศิลปะโรงละครก๋ายเลืองเจิ่นฮิวจาง ซึ่งเนื้อหาของบทละครได้รับการปรับปรุงให้มีความสนุกสนานและผู้ชมที่เป็นเด็กเข้าถึงได้ง่ายขึ้น
“ศิลปินแต่งหน้าและแต่งตัวสวยมาก หนูชอบมาก”
“บทละครก๋ายเลืองนี้กล่าวถึงนิยายปรัมปราที่น่าสนใจของเวียดนาม”
“หนูขอขอบคุณสำหรับการแสดงละครก๋ายเลืองในวันนี้ ซึ่งช่วยให้หนูเข้าใจการแสดงละครเวทีมากขึ้น”
“การแสดงศิลปะสำหรับเด็ก”คือกิจกรรมในกรอบโครงการ “การแสดงละครเวทีตามโรงเรียนต่างๆ”ภายใต้ความร่วมมือระหว่างสำนักงานวัฒนธรรมและการกีฬา กองเยาวชนคอมมิวนิสต์โฮจิมินห์และคณะศิลปะต่างๆในนครโฮจิมินห์ ซึ่งได้รับการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องในหลายปีที่ผ่านมา โดยทุกๆสัปดาห์ คณะศิลปะจะไปแสดงที่โรงเรียนต่างๆประมาณ 45 นาทีถึง 1 ชั่วโมง นาย หว่ายนาม หัวหน้าแผนกศิลปะของโรงละครก๋ายเลืองเจิ่นฮิวจาง ได้เผยว่า
“ในการแสดงศิลปะสำหรับเด็ก บรรดาศิลปินได้ปรับปรุงบทละครให้เด็ก ๆ สามารถดูแล้วเข้าใจได้ง่ายขึ้น”
นอกจากการไปแสดงตามโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลายแล้ว ก็ยังมีการแสดงศิลปะพื้นเมืองที่มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยต่างๆในนครโฮจิมินห์ เช่น คณะศิลปะของโรงละครการร้องเพลงทำนอง “โบ่ย” นครโฮจิมินห์ได้แนะนำศิลปะการแสดงต่วงหรืออุปรากรเวียดนามให้แก่นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยวันลาง โดยศิลปินยอดเยี่ยมฮิวแยงได้แนะนำประวัติความเป็นมา การพัฒนา ลักษณะของอุปรากรเวียดนาม รวมถึงความหมายของเครื่องแต่งกาย ท่าทางและสีหน้าของตัวละคร
 ศิลปินยอดเยี่ยมฮิวแยงได้แนะนำประวัติความเป็นมา การพัฒนา ลักษณะของอุปรากรเวียดนาม รวมถึงความหมายของเครื่องแต่งกาย ท่าทางและสีหน้าของตัวละคร |
“สำหรับการแต่งหน้าในการแสดง ส่วนใหญ่ใช้สีขาว ดำ แดงและเขียว เพื่อสะท้อนให้เห็นลักษณะนิสัยของตัวละครเช่น หน้าขาวจะเป็นตัวละครที่มีจิตใจดีและบริสุทธิ์ หน้าแดงเป็นตัวละครที่กล้าหาญและซื่อสัตย์ หน้าดำคือตัวร้าย ส่วนหน้าสีเขียวคือตัวละครที่มีความเจ้าเล่ห์”
ซึ่งกิจกรรมดังกล่าวได้สร้างความประทับใจและจุดประกายความรักศิลปะพื้นเมืองในหมู่นักศึกษา คุณ มิงโจว์ นักศึกษาคณะศิลปอุตสาหกรรมจากมหาวิทยาลัยวันลาง ได้เผยว่า
“กิจกรรมในวันนี้น่าสนใจมาก ซึ่งช่วยให้ดิฉันเข้าใจศิลปะการร้องเพลง “โบ๋ย” มากขึ้น เครื่องแต่งกายและสีหน้าของตัวละครก็สวยมาก ซึ่งดิฉันจะเรียนรู้สิ่งเหล่านี้เพื่อนำไปใช้สำหรับออกแบบผลงานต่างๆในอนาคต”
นอกจากนำศิลปะพื้นเมืองมาใกล้ชิดกับนักเรียนและนักศึกษามากขึ้นแล้ว คณะศิลปะของนครโฮจิมินห์ยังไปแสดงตามสถานที่สาธารณะ เช่น วิหารเลวันเหยวียดและวิหารบูชาบรรพกษัตริย์หุ่งในสวนสาธารณะถาวเกิ่มเวียน อีกทั้งจัดแสดงภาพถ่ายเพื่อแนะนำตัวละครให้แก่ผู้เข้าชม ซึ่งดึงดูดความสนใจจากประชาชน โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่จำนวนมาก นาย เหงวียนแทงบิ่ง รองหัวหน้าแผนกการจัดแสดงละครของโรงละครการร้องเพลงทำนอง “โบ่ย” นครโฮจิมินห์ ได้เผยว่า
“ประชาชนที่ให้ความสนใจศิลปะพื้นเมือง รวมถึงเยาวชนนับวันเพิ่มขึ้น ซึ่งทางโรงละครฯ ศิลปินและทีมงานต้องปรับปรุงบทละครและการแสดง แต่ยังคงลักษณะของอุปรากรเวียดนามเพื่อให้คนรุ่นใหม่เข้าใจบทละครง่ายขึ้น”
ทั้งนี้ กิจกรรมความบันเทิงใหม่ๆที่เพิ่มมากขึ้นทำให้การอนุรักษ์และส่งเสริมมรดกวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก ซึ่งการประชาสัมพันธ์และการแสดงศิลปะพื้นเมืองให้แก่คนรุ่นใหม่ถือเป็นหน้าที่ที่สำคัญในการอนุรักษ์และส่งเสริมศิลปะพื้นเมืองเพื่อสืบทอดให้แก่คนรุ่นหลัง.